رمزارزها یا ارزهای دیجیتال چه هستند؟

رمزارز چیست؟

رمزارز شکلی از پول نقد دیجیتال است که افراد را قادر به انتقال وجوه در یک محیط دیجیتالی می‌کند. شاید ندانید که تفاوت رمزارز با PayPal یا اپلیکیشن‌های بانکداری دیجیتال که روی تلفن همراه خود نصب کرده‌اید چیست. این برنامه‌های پرداخت پول ظاهراً به‌لحاظ خدمات مشابه رمزارزها هستند- پرداخت به دوستان، خرید کالا از وب‌سایت مورد علاقه‌تان- اما در نگاهی عمیق‌تر، آن‌ها چندان متفاوت نیستند.

چه‌چیزی رمزارز را منحصربه‌فرد می‌کند؟

به‌دلایل گوناگون، رمزارز منحصربه‌فرد است. عملکرد اصلی آن، فعالیت به‌عنوان یک سیستم پولی الکترونیک است که به هیچکدام از طرفین تعلق ندارد. یک رمزارز خوب، غیرمتمرکز است. هیچ بانک مرکزی یا زیرمجموعه‌ای از کاربران وجود ندارد که بتوان بدون رسیدن به اجماع‌نظر، قوانین را تغییر داد. حاضران در شبکه (گره‌ها) نرم‌افزاری را اجرا می‌کنند که آن‌ها را به سایرین حاضر در آن شبکه متصل می‌کند تا آن‌ها بتوانند اطلاعات را بین خود به‌اشتراک بگذارند.

در سمت چپ تصویر فوق، سیستمی را مشاهده می‌کنید که بانک‌ها از آن استفاده می‌کنند. کاربران باید از طریق سرور مرکزی با هم ارتباط برقرار کنند. در سمت راست، هیچ سلسله مراتبی وجود ندارد: گره‌ها با هم در ارتباط هستند و اطلاعات را بین خود پخش می‌کنند.

عدم‌تمرکز شبکه‌های رمزارز آن‌ها را در برابر تعطیلی یا سانسور بسیار مقاوم می‌سازد. در نقطه‌ی مقابل، برای از بین بردن یک شبکه متمرکز، فقط باید در سرور اصلی اختلال ایجاد کنید. اگر یک بانک، پایگاه داده‌های خود را پاک کند و هیچگونه پشتیبانی برای آن وجود نداشته باشد، مشخص کردن مانده‌ی کاربران بسیار دشوار است. در رمزارزها، گره‌ها یک کُپی از پایگاه داده‌ها را نگه می‌دارند و هر شخص به‌عنوان سرور خود عمل می‌کند. گره‌ها می‌توانند آفلاین باشند، اما همتایان آن‌ها همچنان می‌توانند اطلاعات را از گره‌های دیگر دریافت کنند. در نتیجه، رمزارزها 24 ساعت در روز و 365 روز در سال فعالیت می‌کنند و امکان انتقال وجوه در هر جای دنیا بدون دخالت واسطه‌ها فراهم است. به‌همین دلیل است که ما غالباً رمزارزها را 'فرایندهای بی‌اجازه' می‌نامیم: یعنی هر کس که به اینترنت متصل باشد، می‌تواند وجوه را جابه‌جا و منتقل کند.

چرا نام رمزارز به آن داده‌اند؟

واژه‌ی 'رمزارز' ترکیبی از رمزنگاری و ارز است و به این دلیل این نام بر روی آن نهاده شده چون برای اطمینان از انجام تراکنش‌ها بین کاربران از تکنیک‌های رمزنگاری استفاده‌ی گسترده می‌کند.

رمزنگاری کلید عمومی چیست؟

رمزنگاری کلید عمومی (Public-key cryptography)، از شبکه‌های رمزارز پشتیبانی می‌کند و این همان چیزی است که برای ارسال و دریافت وجه، کاربران به آن اعتماد دارند. در یک طرح رمزنگاری با کلید عمومی، شما دارای یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی هستید. کلید خصوصی یک عدد بزرگ است که حدس زدن آن برای همه ممکن نیست. پی بردن به اینکه این عدد چقدر بزرگ است، غالباً سخت است. برای بیت‌کوین، حدس زدن یک کلید خصوصی همچون صحیح حدس زدن نتیجه‌ی 256 بار پرتاب سکه است. در کامپیوترهای فعلی، قادر به کرک کردن کلید کسی نیستید. در هر صورت، همانطور که از نام آن مشخص است، باید کلید خصوصی خود را پنهان نگه دارید. از این کلید، اما می‌توانید یک کلید عمومی ایجاد کنید. کلید عمومی را می‌توان به شکل امنی به همه تحویل داد. مهندسی معکوس کلید خصوصی برای ایجاد کلید عمومی خود، تقریباً غیرممکن است. با امضای داده‌ها در کلید خصوصی خود، می‌توانید امضاهای دیجیتالی نیز ایجاد کنید. امضای دیجیتال با امضای سند در جهان حقیقی مشابه و یکسان است. تفاوت آن در این است که هر کسی با قطعیت و از طریق مقایسه‌ی آن امضاء با کلید عمومی سازگار آن، می‌تواند بگوید که آیا آن امضاء معتبر است یا نه. در این‌صورت، کاربر نیازی به افشای کلید خصوصی خود ندارد، اما همچنان می‌تواند مالکیت خود را بر آن ثابت کند.

در رمزارزها، فقط در صورت دریافت کلید خصوصی سازگار آن، می‌توانید وجوه خود را هزینه کنید. هنگام انجام یک تراکنش، به شبکه اعلام می‌کنید که می‌خواهید وجه خود را منتقل کنید. این انتقال در یک پیام امضاءشده اعلام می‌شود و به پایگاه داده‌های رمزارز (بلاک‌چین) اضافه می‌شود. همانطور که گفته شد، برای ایجاد یک امضای دیجیتال، به کلید خصوصی خود نیاز دارید. از آنجایی‌که همه می‌توانند پایگاه داده را مشاهده کنند، از طریق بررسی امضاء، آن‌ها می‌تواند بررسی کنند که آیا تراکنش شما معتبر است یا نه.

چه کسی رمزارز را اختراع کرده است؟

تلاش‌های بسیاری در سال‌های گذشته در ارتباط با طرح‌های پول نقد دیجیتال انجام شده است، اما اولین رمزارز بیت‌کوین بود که در سال 2009 به بازار آمد. بیت‌کوین توسط شخص یا گروهی از افراد با نام مستعار Satoshi Nakamoto ایجاد شده و تا به امروز، هویت واقعی افراد تاسیس‌کننده‌ی آن، ناشناس باقی مانده است.

به‌دنبال ایجاد بیت‌کوین، رمزارزهای دیگری نیز ایجاد شد- برخی از این رمزارزها با هدف رقابت با بیت‌کوین ایجاد شدند و برخی دیگر در جستجوی اضافه کردن ویژگی‌هایی بودند که در بیت‌کوین وجود نداشت. امروزه، بسیاری از بلاکچین‌ها نه‌فقط به کاربران خود اجازه‌ی ارسال و دریافت وجوه را می‌دهند، بلکه دارای برنامه‌های غیرمتمرکزی نیز هستند که از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کنند. اتریوم شاید مشهورترین مثال برای بلاکچینی با این ویژگی‌ها باشد.

چه تفاوتی بین رمزارزها و توکن‌ها وجود دارد؟

در نگاه نخست، رمزارزها و توکن‌ها ظاهراً یکسان به‌نظر می‌رسند. هر دو در صرافی معامله می‌شوند و می‌توان آن‌ها را بین آدرس‌های بلاکچین ارسال کرد. رمزارزها صرفاً طراحی شده‌اند تا به‌عنوان پول عمل کنند، هم به‌عنوان وسیله‌ی تبادل، هم به‌عنوان ذخیره‌ی وجوه یا هر دو. هر واحد از نظر عملکردی قابل‌تبدیل است، یعنی ارزش یک سکه به اندازه‌ی سکه‌ی دیگر است.

بیت‌کوین و سایر رمزارزهای اولیه به‌عنوان پول طراحی شده‌اند، اما بعدها بلاکچین‌ها به‌دنبال افزودن قابلیت‌های بیشتری به رمزارزها بودند. برای مثال، اتریوم فقط عملکرد پول را ندارد و به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد تا کُد (قراردادهای هوشمند) را در یک شبکه‌ی توزیع‌شده اجرا کرده و برای انواع برنامه‌های غیرمتمرکز، توکن ایجاد کنند. از توکن‌ها می‌توان همچون رمزارزها استفاده کرد، اما آن‌ها انعطاف‌پذیرتر هستند. شما می‌توانید میلیون‌ها توکن مشابه یا چند توکن منتخب با ویژگی‌های منحصربه‌فرد را ایجاد کنید. آن‌ها می‌توانند به‌عنوان رسیدهای دیجیتالی که نشان‌دهنده‌ی سهام یک شرکت است یا امتیازات وفاداری (Loyalty Points) و ... عمل کنند. در یک پروتکل دارای قرارداد هوشمند، ارز پایه (که برای پرداخت هزینه‌های تراکنش‌ها یا برنامه‌ها استفاده می‌شود)، از توکن‌های خود جداست. برای مثال، در اتریوم، واحد پول اتر (ETH) است و می‌توان از آن برای ایجاد و انتقال توکن‌ها در شبکه‌ی اتریوم استفاده کرد. این توکن‌ها طبق استانداردهایی همچون ERC-20 یا ERC-721 اجرا می‌شوند.

کیف پول رمزارز چیست؟

کیف پول رمزارز چیزی است که کلیدهای خصوصی شما را نگه می‌دارد و می‌تواند یک کیف پول سخت‌افزاری، یک اپلیکیشین روی کامپیوتر شخصی یا تلفن هوشمند شما یا حتی یک قطعه کاغذ باشد. کیف پول‌ها رابطی هستند که بیشتر کاربران برای تعامل در یک شبکه‌ی رمزارز به آن متکی هستند. کیف پول‌های گوناگون، دارای عملکردهای گوناگونی هستند- واضح است که یک کیف پول کاغذی نمی‌تواند تراکنش‌ها را امضاء کند یا قیمت‌های فعلی را در ارز فیات نشان دهد. برای سهولت، کیف پول‌های نرم‌افزاری (همچون Trust Wallet) برای پرداخت‌های روزانه مناسب هستند. به‌خاطر مسائل امنیتی، کیف پول‌های سخت‌افزاری در توانایی خود برای خصوصی نگه داشتن کلیدهای خصوصی از چشم‌های کنجکاو به‌شدت یکتا و منحصربه‌فرد هستند. کاربران رمزارزها معمولاً وجوه را در هر دو نوع کیف پول نگه می‌دارند.

بلاک‌چین چگونه کار می‌کند؟

بلاکچین چیست؟

بلاک‌چین یک پایگاه داده‌ی خاص است که می‌توان داده‌ها را به آن اضافه کرد (امکان حذف یا تغییر داده‌ها وجود ندارد). تراکنش‌ها به‌صورت دوره‌ای به بلاک‌چین داخل بلاک‌ها اضافه می‌شوند (بلاک‌ها از اطلاعات تراکنش‌ها و سایر فراداده‌های مهم تشکیل شده است.) ما این ساختار را یک زنجیره می‌نامیم، چون فراداده‌ی هر بلاک حاوی اطلاعاتی است که آن را به بلاک قبلی متصل می‌کند. یک زنجیره دارای یک هش از بلاک قبلی است که می‌توانید آن را همچون یک اثر انگشت دیجیتال منحصربه‌فرد در نظر بگیرید. احتمال اینکه دو قطعه داده دارای خروجی یکسانی از یک تابع هش باشند، بسیار کم است. در نتیجه، اگر کسی بخواهد یک بلاک قدیمی را اصلاح کند، هش آن متفاوت است، یعنی هش بلاک بعدی نیز متفاوت خواهد بود و این چرخه ادامه دارد. بنابراین، واضح است که اگر یک بلاک تغییر کند، تمام بلاک‌های بعدی نیز تغییر می‌کند.

بلاک‌چین توسط حاضران شبکه کاملاً دانلود می‌شود. اگر به‌یاد داشته باشید، پیشتر گفتیم که هرکس می‌تواند تراکنش‌ها و امضاها را با رمزنگاری کلید عمومی تائید کند. وقتی یک گره یک بلاک دریافت می‌کند، روی آن بررسی انجام می‌دهد و اگر چیزی نامعتبر در آن پیدا شود، آن بلاک رد می‌شود. وقتی یک گره یک بلاک معتبر دریافت می‌کند، یک کپی از آن تهیه می‌کند و سپس آن بلاک را به گره‌های دیگر گسترش می‌دهد. گره‌‌ها این کار را تا زمانی انجام می‌دهند ‌که بلاک در کل شبکه پخش شود. این فرایند برای تراکنش‌های تائید نشده نیز انجام می‌شود- یعنی تراکنش‌ها پخش شده‌اند، اما در بلاک‌چین وارد نشده‌اند.

بلاک‌ها چگونه به بلاک‌چین اضافه می‌شوند؟

اگر اطلاعات مالی غلط را بتوان ثبت کرد، یکپارچگی بلاک‌چین تضعیف می‌شود. در عین حال، هیچ مدیر یا رهبری در این سیستم توزیع‌شده وجود ندارد که دفتر کل را نگهداری کند. پس چگونه اطمینان حاصل کنیم که حاضران در شبکه، صادقانه و درست عمل می‌کنند؟ ساتوشی یک سیستم گواه اثبات کار فراهم کرد که به همه اجازه می‌داد بلاکی را برای اضافه کردن به بلاک‌چین پیشنهاد دهند. برای پیشنهاد یک بلاک، کاربران باید نیروی محاسباتی را برای حدس زدن چالش ایجاد شده توسط پروتکل قربانی کنند. گواه اثبات کار آزموده‌شده‌ترین طرح برای دستیابی به اجماع در میان کاربران است، اما هرگز تنها طرح نیست. جایگزین‌هایی همچون Proof of Stake به‌شکل روزافزونی مورد بررسی قرار گرفته‌اند، اگرچه همچنان باید اجرای صحیح آن‌ها را در شکل واقعی‌شان مشاهده کرد (مکانیسم‌های اجماع ترکیبی از مدتی قبل وجود داشته است).

استخراج رمزارز چگونه عمل می‌کند؟

فرایند ذکر شده در بالا را استخراج می‌نامند. اگر ماینر راه‌حلی پیدا کند، بلاکی که ایجاد کرده زنجیره را گسترش می‌دهد. در نتیجه، او پاداشی دریافت می‌کند که به پول داخلی بلاک‌چین، واحدگذاری شده است.

ماینرهای پازل رمزنگاری باید داده‌های هش مکرری را برای ایجاد عددی حل کنند که زیر یک مقدار خاص است. هش کردن با یک تابع یک‌طرفه به این معناست که با توجه به خروجی، حدس زدن ورودی عملاً غیرممکن است. اما با توجه به ورودی، تائید خروجی چندان اهمیتی ندارد. در این روش، هر شرکت‌کننده می‌تواند تائید کند که ماینر یک بلاک 'صحیح' ایجاد کرده و بلاک‌های نامعتبر را رد کرده است. در این حالت، ماینر هیچ پاداشی دریافت نمی‌کند و با تلاش برای جعل یک بلاک نامعتبر، منابع را هدر داده است.

این منجر به چند نظریه‌ی جالب بازی می‌شود كه تلاش برای جعل و فریب بازیگر را پُرهزینه می‌سازد، اما صادقانه عمل كردن را برای او سودآور می‌کند. هیچ هویت مخربی دارای منابع حمله‌ی نامحدود به یک شبکه‌ی قوی است. بنابراین، ما از کسانی که دارای منابع هستند انتظار داریم که از طریق مشارکت صحیح، بازده سرمایه‌ی خود را بدست آورند.

آیا رمزارزها می‌توانند مقیاس‌بندی شوند؟

همانطور که احتمالاً می‌دانید، شبکه‌های توزیع‌شده چندان موثر نیستند. متاسفانه، رمزارزها تنها در صورتی امن و مقاوم در برابر سانسور هستند که همه‌ی گره‌ها بتوانند با یک کپی از بلاک‌چین سازگار شوند. هرچه شرایط سازگاری کمتر باشد، پیوستن افراد راحت‌تر خواهد بود.

شما می‌توانید مشاهده کنید که چرا بلاک‌چینی که هر ده دقیقه یک بلاک کوچک را اضافه می‌کند، به بلاک‌چینی ارجح‌تر است که هر پنج دقیقه، یک بلاک بزرگ اضافه می‌کند. بلاک‌چینی که هر پنج دقیقه، یک بلاک بزرگ اضافه می‌کند، برای سازگار ماندن، به گره‌هایی نیاز دارد که در کامپیوترهای با قدرت بالا اجرا می‌شود و کامپیوترهای با قدرت پایین‌تر را به حالت آفلاین هدایت می‌کند. این منجر به تمرکز بیشتر می‌شود، چون حاضران کمتری در شبکه وجود دارد.

اما با بلاک‌های کوچک‌تر، نمی‌توانیم تراکنش‌های زیادی را در هر ثانیه (TPS) بدست آوریم. یعنی، در دوره‌های شلوغ، اضافه شدن تراکنش‌ها به بلاک‌چین ممکن است مدتی طول بکشد. اگر بخواهید پرداخت‌های سریع داشته باشید، این امر برای‌تان مشکل ایجاد می‌کند، اما این هزینه‌ای است که باید برای تمرکززدایی پرداخت شود. ما این موضوع را مشکل مقیاس‌پذیری می‌نامیم. سیستمی که مقیاس خوبی دارد، سیستمی است که به‌راحتی می‌تواند با حداقل مشکل، با ظرفیت افزایش‌یافته‌ سازگار شود. بلاک‌چین مقیاس‌پذیری خوبی ندارد- همانطور که توضیح داده شد، افزایش ظرفیت با بلاک‌های بزرگ‌تر، کل هدف شبکه‌ی توزیع‌شده را تضعیف می‌کند. برای افزایش TPS به‌شکلی که به تمرکززدایی شبکه آسیب نرساند، مقیاس‌بندی خارج از زنجیره، یک روش مناسب است. مقیاس‌بندی خارج از زنجیره شامل طیف گسترده‌ای از راه‌حل‌ها- متمرکز و غیرمتمرکز- است که می‌گذارد تراکنش‌ها بدون ورود به بلاک‌چین رخ دهد.

چه‌کسی برای نرم‌افزار رمزارز تصمیم می‌گیرد؟

شبکه‌های رمزارز اختیاری هستند. هیچ‌کس شما را به‌زور مجبور به نصب نرم‌افزار نمی‌کند. در یک پروتکل خوب، این کد کاملاً منبع باز خواهد بود تا کاربران بتوانند از انصاف و امنیت سیستم مطمئن شوند. رمزارزها غالباً همه را قادر می‌سازند تا در توسعه‌ی آن‌ها مشارکت داشته باشند. ویژگی‌ها یا ویرایش‌های جدید کد، قبل از توافق و انتشار توسط جامعه توسعه‌دهندگان بررسی می‌شود. از آنجاست که کاربران می‌توانند خود کد را بررسی کرده و اجرا یا عدم اجرای آن را انتخاب کنند. برخی از آپدیت‌‌ها سازگار با قبل خواهند بود، یعنی گره‌های به‌روز شده همچنان با گره‌های قدیمی‌تر ارتباط دارند. آپدیت‌‌های دیگر سازگار با قبل نخواهند بود- گره‌های قدیمی‌تر از شبکه 'بیرون می‌شوند'، مگر اینکه به‌روز شوند. برای پیدا کردن توضیح در این مورد، به هارد فورک و سافت فورک مراجعه کنید.

چگونه می‌توانم در رمزارز سرمایه‌گذاری کنم؟

چه رمزارزی را باید خریداری کنم؟

این گزینه‌ای است که در دستان شماست- شما باید تحقیقات خود را انجام دهید (DYOR) و بر اساس تحلیل خود، دست به تصمیم‌گیری بزنید. ابزارهای بسیاری هست که می‌تواند به تصمیم‌گیری بهتر شما کمک کند. برای مثال، Binance Research آگاهی و تحلیل مناسبی در بازار، همراه با گزارش‌های جامع در مورد تک‌تک پروژه‌ها ارائه می‌دهد. اگر می‌خواهید به این ارزیابی بپردازید که چه رمزارزی را خریداری کنید، کاملاً ضروری است که ابتدا با چگونگی نحوه‌ی کار بیت‌کوین آشنا شوید. خوشبختانه، به همین دلیل، این اهنما نوشته شد.

قبل از سرمایه‌گذاری بر روی رمزارزها، با چه چیزهایی باید آشنا شوم؟

از کجا باید شروع کنم؟ روش‌های گوناگونی برای تحلیل بازارهای مالی وجود دارد و بیشتر سرمایه‌گذارهای حرفه‌ای غالباً از استراتژی‌های گوناگونی استفاده می‌کنند. با این حال، در یک سطح بالا، دو مکتب اصلی برای ارزیابی یک سرمایه‌گذاری وجود دارد: تحلیل بنیادین (FA) و تحلیل تکنیکی (TA). تحلیل بنیادی، روشی برای تحلیل ارزیابی دارایی‌ها عمدتاً براساس عوامل اقتصادی و مالی است. تحلیلگرانی که از این روش استفاده می‌کنند، عوامل اقتصاد کلان و خرد، شرایط صنعت یا کسب و کار تشکیل‌دهنده‌ی آن دارایی را بررسی می‌کنند. در مورد رمزارزها، این گروه از تحلیلگران احتمالاً داده‌های بلاک‌چین عمومی را بررسی می‌کنند که گاهاً به آن، معیارهای زنجیره‌ای گفته می‌شود. این می‌تواند شامل بررسی تعداد تراکنش‌ها، آدرس‌ها، دارندگان برتر، میزان هش شبکه و اطلاعات دیگر باشد. هدف این تحلیل، ارزیابی دارایی‌ها و مقایسه‌ی آن با ارزیابی فعلی است. در نهایت، هدف این روش، تعیین این موضوع است که آیا دارایی در حال حاضر کمتر از ‌ارزش واقعی خود است یا بیش از آن.

با این اوصاف، لازم به یادآوری است که رمزارزها یک کلاس دارایی جدید و در حال شکوفا هستند. به‌هنگام تعیین ارزش‌ دارایی‌ها، تحلیل بنیادی، فضای کمی برای برجسته شدن دارد. به بیان ساده‌تر، هیچ چارچوب استانداردی برای تعیین ارزش رمزارزها وجود ندارد و به بیشتر مُدل‌های ارزش‌گذاری موجود نمی‌توان تا حد زیادی اعتماد کرد. موفقیت یا شکست یک پروژه‌ی رمزارز احتمالاً به عوامل گوناگونی بستگی دارد که در هیچ چارچوب فعلی نمی‌گنجد. تحلیلگران تکنیکی رویکرد دیگری پیشه می‌کنند. برخلاف تحلیلگران بنیادی، تحلیلگران تکنیکی سعی نمی‌کنند ارزش ذاتی یک دارایی را مشخص کنند. به‌جای این کار، آن‌ها فرصت‌های تجاری و سرمایه‌گذاری را براساس فعالیت‌های تجاری پیشین ارزیابی می‌کنند. آن‌ها این کار را از طریق تمرکز بر حرکت قیمت‌ها، الگوهای نموداری، شاخص‌ها و ابزارهای گوناگون دیگر برای ارزیابی قدرت یا ضعف بازار انجام می‌دهند. در حقیقت، تحلیلگران تکنیکی بر این باور هستند که حرکت قبلی قیمت یک دارایی می‌تواند برای پیش‌بینی حرکت‌های آینده‌ی قیمت آن ارزشمند باشد.

از آنجایی‌که از تحلیل تکنیکی می‌توان در هر بازاری با داده‌های پیشین استفاده کرد، این تحلیل به‌شکل گسترده توسط تجار رمزارزها مورد استفاده قرار می‌گیرد. خُب، پس با کدام تحلیل باید آشنا شد. چرا هر دو نه؟ بیشتر ابزارهای تحلیل بازار وقتی با ابزارهای دیگر ادغام می‌شوند، بهترین سودمندی را خواهند داشت. در هر صورت، درک ریسک مالی و مدیریت ریسک از اهمیت بالایی برخوردار است و هیچگاه بیش از توان مالی خود سرمایه‌گذاری نکنید.

از کجا باید رمزارزها را خریداری کرد

روش‌های گوناگونی برای خرید رمزارزها وجود دارد. اولین کاری که باید انجام داد، تبدیل ارز فیات خود به رمزارز است. بعد می‌توانید تصمیم بگیرید که آن رمزارز را نگه دارید یا آن را با رمزارزهای دیگری معامله کنید یا آن را واگذار کرده و سود بدست آورید. حال بیایید انواع گوناگون مبادلات رمزارزها را بررسی کنیم.

صرافی‌های متمرکز (CEX)

احتمالاً مفهوم تبادل متمرکز کمی برای‌تان گیج‌کننده باشد، چون رمزارزها را غالباً غیرمتمرکز می‌نامند. در یک کلام اینکه، صرافی‌های متمرکز، پلتفورم‌های آنلاینی هستند که از طریق پیوند دادن خریدارها با فروشندگان، معاملات را تسهیل می‌کنند. روش کار به این شکل است که کاربران پول فیات یا رمزارز خود را به آن صرافی می‌سپارند و با سیستم‌های داخلی آن صرافی تجارت می‌کنند. اگر با نحوه‌ی عملکرد کیف پول‌های رمزارز آشنا باشید، می‌دانید که در این حالت، رمزارز شما توسط صرافی نگهداری می‌شود. اما اگر بخواهید، برداشت وجوه‌ خود و قرار دادن آن‌ها در کیف پول‌تان کاملاً ساده است. برخی افراد ممکن است ترجیح دهند که وجوه خود را در صرافی نگه دارند، چون این کار راحت است یا دائماً می‌خواهند تجارت کنند. با این حال، اگر صرافی هک شود، وجوه کاربر ممکن است به خطر بیفتد.

صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX)

مبادلات غیرمتمرکز متفاوت هستند. وقتی از DEX استفاده می‌کنید، هیچ واسطه‌ای وجود ندارد. در حقیقت، یک روش درست‌تر برای اشاره به این نوع مبادله، مبادله‌ی غیر متولی است. در تجارت با DEX این اتفاق می‌اُفتد. به‌جای واریز وجوه خود به کیف پول صرافی، مستقیماً از کیف پول خود معامله می‌کنید. هنگام انجام معامله، وجوه مستقیماً با استفاده از قراردادهای هوشمند، به بلاک‌چین منتقل می‌شوند. از آنجایی‌که هیچ نهادی به‌عنوان واسطه وجود ندارد، برخی DEX را امن‌تر از CEX می‌دانند. نکته‌ی مثبت دیگر این است که اکثر DEXها نیازی به ارائه‌ی هرگونه اطلاعات شخصی از سوی شما غیر از آدرس کیف پول بلاک‌چین ندارند. در عین حال، نگهداری وجوه شخصی‌تان، به کمی تخصص نیاز دارد و مسئولیت آن کاملاً به‌عهده‌ی خودتان است.

مبادلات P2P

یک صرافی یک به یک (P2P) مکانی است که خریداران و فروشندگان را به هم متصل می‌کند، اما از CEX و DEX متفاوت است. در این حالت، خود صرافی کاری جز پیوند دادن خریدار و فروشنده انجام نمی‌دهد و آن‌ها می‌توانند از هر روش توافق شده با هم معامله کنند. بنابراین، روش پرداخت و تسویه می‌تواند توسط خریدار و فروشنده برای هر معامله جداگانه تعیین شود.

چگونگی خرید رمزارزها

چگونگی خرید رمزارزها در بایننس

• وارد بایننس شوید یا اگر از قبل حساب ندارید، ثبت‌نام کنید
• به پورتال خرید و فروش رمزارز بروید
• رمزارزی را که می‌خواهید بخرید و ارزی را که می‌خواهید با آن پرداخت کنید، انتخاب کنید.
• روش پرداخت‌تان را انتخاب کنید.
• در صورت نیاز، جزئیات کارت یا بانک خود را وارد کرده و تائید هویت‌تان را کامل کنید.

تمام شد! رمزارز شما به حساب بایننس‌تان واریز می‌شود.

چگونگی خرید رمزارزها در Binance DEX

استفاده از DEX کمی پیچیده‌تر از سایر گزینه‌های موجود است

• آنچه قبل از شروع نیاز دارید، این است:
• کیف پولی که می‌تواند به Binance DEX متصل شود (Trust Wallet را توصیه می‌کنیم).
• چند BNB برای پرداخت هزینه‌های معامله.

چگونگی خرید رمزارزها در Binance P2P

وارد بایننس شوید یا اگر از قبل حساب ندارید، ثبت‌نام کنید

• به پورتال Binance P2P بروید.
• گزینه‌ی خرید یا فروش را انتخاب کنید.
• براساس ارز، روش پرداخت یا سایر شرایط تجاری فیلتر کنید.
• فهرستی را انتخاب کنید که شرایط شما را برآورده کند یا فهرست خود را ارسال کنید.
• سوالات متداولی که درباره‌ی رمزارزها پرسیده می‌شود

آیا رمزارز قانونی است؟

چند کشور در جهان خرید، فروش و ذخیره‌ی رمزارزها را کاملاً ممنوع اعلام کرده‌اند، اما در اکثر کشورهای جهان، بیت‌کوین و سایر ارزهای مجازی کاملاً قانونی هستند. قبل از شروع به کار، باید بررسی کنید و ببینید که کشور شما اجازه‌ی انجام این مبادلات را می‌دهد یا نه. لازم به یادآوری است که هر کشور رویکرد متفاوتی نسبت به تنظیم فعالیت‌های رمزارزها دارد. اطمینان حاصل کنید که هیچ قانونی را در ارتباط با مالیات یا موارد دیگر نقض نمی‌کنید.

آیا رمزارزها مُرده‌اند؟

در دهه‌ی گذشته، رسانه‌ها صدها بار مرگ رمزارزها را اعلام کرده‌اند. با این حال، دقیقاً همچون سال 2009، به کار خود ادامه می‌دهند. یعنی، نوسان قیمت بسیار شدید است. برای کسانی که می‌خواهند سود بدست آورند، بازارهای Bear ممکن است نااُمیدکننده باشد. با این حال، توصیف رمزارزها به‌عنوان 'مرده' اشتباه است، چون رمزارزها به جذب کاربران جدید ادامه می‌دهند و تکنولوژی و زیرساخت‌ها دائم در حال پیچیده‌تر شدن هستند. نوآوری‌های اصلی بیت‌کوین و اتریوم بدون شک نقش مهمی در شکل‌دهی سیستم‌های پولی موجود بازی می‌کند که برای عصر فعلی مناسب است. تغییرناپذیری، مقاومت در برابر سانسور و تراکنش‌های فوری با استفاده از یک سیستم پولی عمومی می‌تواند مکانیسم فعالیت اقتصادی را کاملاً در اینترنت تغییر دهد.

آیا رمزارز امن است؟

در رمزارز، درجه‌ای از خطر وجود دارد. اگر رمز ورود خود را برای دسترسی به حساب بانکی‌تان فراموش کرده‌اید، می‌توانید از طریق پشتیبانی مشتریان، مجدداً آن را تنظیم کنید. اما اگر کلیدهای خصوصی که به شما امکان دسترسی به رمزارزها را می‌دهد فراموش یا گم کنید، هیچ‌کس نمی‌تواند به شما کمک کند. استفاده از یک صرافی معتبر می‌تواند گزینه‌ای بهتر باشد- چون به اعتماد نیاز دارد، اما شما در خطر از دست دادن کلیدهای خصوصی خود نیستید. رمزنگاری کلید عمومی هنوز شکسته نشده است. با انجام اقدامات امنیتی خوب، احتمالاً هک شدن سایر حساب‌های آنلاین‌تان بیشتر از سرقت شدن وجوه‌تان است. بهترین کار آگاهی از کلاهبرداری‌های شایع (مهندسی اجتماعی، فیشینگ و غیره)، همیشه در حالت آفلاین نگه داشتن کلیدهای خصوصی خود و گرفتن پشتیبان از آن‌ها در یک مکان امن است.

آیا رمزارز ناشناس است؟

نام شما به آدرس رمزارز شما متصل نیست- آن‌ها همچون رشته‌های تصادفی اعداد و حروف در بلاک‌چین به‌نظر می‌رسند. اگر فرض‌تان بر این است که این باعث ناشناس ماندن شما می‌شود، مراقب باشید. شما هویتی مستعار دارید- نوعی هویت زنجیره‌ای که در زندگی واقعی از آن استفاده نمی‌کنید.

روش‌های خاصی وجود دارد که به افراد اجازه می‌دهد آدرس‌های IP را با فعالیت‌های شما پیوند بزنند. در این بخش، می‌توان از مواردی همچون حملات داست و سایر تکنیک‌های تحلیل استفاده کرد. به‌یاد داشته باشید که بلاک‌چین‌ها اساساً پایگاه‌های داده‌ی بزرگ و عمومی هستند. اگر نگران حریم خصوصی خود هستید، باید تلاش کنید تا پیوند دادن تراکنش‌های شما با نام‌تان برای دیگران تا جای ممکن سخت شود. رمزارزهایی همچون بیت‌کوین به‌شکل پیش‌فرض خصوصی نیستند، اما روش‌هایی همچون ترکیب سکه‌ها و CoinJoins می‌تواند این فرایند را غیرقابل‌اعتماد سازد.

زیرمجموعه‌ی کوچکی از رمزارزها (که به سکه‌های حریم خصوصی معروف هستند) می‌توانند منبع، مقصد و مقدار وجوه تراکنش را با استفاده از روش‌هایی همچون تراکنش‌های محرمانه پنهان سازند. آن‌ها به‌شکل پیش‌فرض دارای حریم خصوصی قوی‌تری هستند، اما در برابر ناشناس ماندن کاملاً مقاوم نیستند.

آیا رمزارزها ارزشمند هستند؟

در سیستم‌های مالی، ارزش یک باور مشترک است. درست همچون هر چیز ارزشمندی، ارزش در رمزارزها ذاتی نیست- توسط خود افراد تعیین می‌شود. به‌عبارت دیگر، اگر فرد باور داشته باشد که چیزی دارای ارزش است، آن چیز دارای ارزش می‌شود. این حقیقت صرف‌نظر از ارزشمند بودن یک دارایی صادق است. با این اوصاف، برخی رمزارزها و بیت‌کوین را چیزی مشابه یک کالای دیجیتال کمیاب می‌دانند. بدلیل نرخ انتشار قابل‌پیش‌بینی و سیاست‌های مالی خود، برخی بر این باورند که بیت‌کوین همچون طلا ممکن است در آینده به‌عنوان یک ذخیره‌ی ارزشمند عمل کند. از آنجایی‌که بیت‌کوین فقط برای بیش از یک دهه وجود داشته است، هنوز در محک آزمون قرار نگرفته است.

آیا همه‌ی ارزهای دیجیتال، رمزارز هستند؟

نه. شاید شنیده باشید که بسیاری از دولت‌ها و بانک‌های مرکزی مشغول کار برای ایجاد ارزهای دیجیتال خود هستند. با این حال، این‌ها فقط ارز دیجیتال هستند. در حقیقت، به آن‌ها غالباً ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDCs) گفته می‌شود. این‌ها ضرورتاً نسخه‌های دیجیتال پول فیات هستند و از بیشتر مزایای رمزارزها بهره‌مند نیستند. آن‌ها توسط دولت مرکزی صادر و قانونی اعلام شده‌اند و معمولاً از یک دفتر کل توزیع‌شده همچون بلاک‌چین برای ثبت سابقه‌ی تراکنش‌ها استفاده نمی‌کنند.

همچنین احتمالاً درباره‌ی Facebook Libra، نوع دیگری از ارز دیجیتال، چیزی شنیده‌اید. این ارز طراحی شده که بر روی یک سیستم بلاک‌چین منبع باز ایجاد شود. با این حال، همچون بیت‌کوین یا اتریوم غیرمجاز نخواهد بود، یعنی شرکت‌کنندگان برای استفاده از آن، به بیش از یک اتصال اینترنتی ساده نیاز دارند. علاوه بر این، این پروژه و فعالیت آن توسط انجمنی متشکل از چند عضو منتخب مدیریت و اداره می‌شود. بنابراین، علیرغم CBDCها و سایر اشکال پول دیجیتال که از بلاک‌چین یا رمزنگاری استفاده می‌کنند، آن‌ها کاملاً متفاوت از رمزارزهایی همچون بیت‌کوین هستند.

سرمایه‌سازی بازار رمزارز چقدر است؟

وقتی قیمت یک رمزارز را بررسی می‌کنید، فقط بخشی از تصویر را مشاهده می‌کنید. یک معیار به همان اندازه مهم این است که چه تعداد واحد از آن رمزارز وجود دارد، یعنی عرضه‌ی آن چقدر است. خاصه اینکه، برای تحلیل ارزشگذاری یک شبکه‌ی رمزارز، باید بدانید که در حال حاضر، چند واحد از آن رمزارز وجود دارد. این عرضه‌ی در گردش نامیده می‌شود. رمزارزهای مختلف ممکن است برنامه‌های انتشار گوناگونی داشته باشند. در نتیجه، مهم است که از چگونگی عملکرد انتشار هر شبکه آگاه شوید. سرمایه‌ی بازار (یا سقف بازار)، قیمت یک واحد ضرب در عرضه‌ی در گردش است.

سرمایه‌سازی بازار = عرضه‌ی در گردش * قیمت

همانطور که می‌توانید تجسم ‌کنید، سرمایه‌سازی بازار یک شبکه‌ی رمزارز، ارائه‌ی دقیق‌تری از ارزش شبکه است تا قیمت جداگانه‌ی یک واحد. شبکه‌ای با یک سکه‌ای با قیمت کمتر اما دارای عرضه‌ی در گردش بالاتر ممکن است دارای ارزش کل بالاتری نسبت به شبکه‌ای با قیمت سکه‌ی بالاتر اما عرضه‌ی در گردش پایین‌تر باشد. و عکس آن نیز می‌تواند در موارد خاصی صدق کند. با این حال، ذکر این نکته ضروری است که سرمایه‌سازی بازار نشان‌دهنده‌ی میزان پول وارد شده به یک بازار خاص نیست. برای مثال، این یک تصور غلط رایج در میان تازه‌واردهاست که سقف بازار بیت‌کوین نشان‌دهنده‌ی کل پول سرمایه‌گذاری شده در بیت‌کوین است. اما این حرف منطقی نیست، چون سقف بازار به قیمت و عرضه بستگی دارد.

چرا باید هزینه‌های معامله را پرداخت کنیم؟

اگر یک بیت‌کوین را به آدرس دیگری ارسال کنید، متوجه می‌شوید که آن آدرس اندکی کمتر از آنچه ارسال کرده‌اید دریافت می‌کند. این به آن دلیل است که شما برای پاداش دادن به ماینرها برای افزودن تراکنش‌تان به بلاک‌چین، هزینه‌ی کمی پرداخت می‌کنید. بسیاری از رمزارزها از مکانیسم مشابهی برای ایجاد انگیزه در کاربران برای امن کردن شبکه استفاده می‌کنند. در سیستم‌های گواه اثبات کار، هزینه‌های تراکنش معمولاً با سکه‌های تازه ایجاد شده همراه می‌شود تا پاداش بلاک را تشکیل دهد. بسته به فوریت تراکنش‌تان، می‌توانید هزینه را تنظیم کنید. ماینرهای منطقی همیشه به‌دنبال کسب درآمد بیشتر هستند. در نتیجه، اولویت‌شان تراکنش‌های با کارمزد بالاتر است. شما می‌توانید تراکنش‌های قریب‌الوقوع خود را بررسی کنید تا از متوسط کارمزد آگاه شوید و تراکنش‌های خود را بر اساس آن تنظیم کنید.

کلیدم را گم کردم. آیا می‌توانم وجوه خود را بازپس بگیرم؟

اگر مطمئن هستید که کلیدهای خود را گم کرده‌اید، این احتمال هست که هیچگاه آن‌ها را بازپس نگیرید. امتیاز بزرگ رمزارزها، حذف واسطه‌ها از مدیریت تراکنش‌های مالی است. با این حال، نکته‌ی منفی این است که حالا مسئولیت کاملاً به‌عهده‌ی شماست. بنابراین، باید بسیار مواظب باشید که کلیدهای خصوصی خود را گم نکنید، چون این کلیدها مالکیت وجوه‌تان را به شما می‌دهند.

آینده‌ی رمزارزها چگونه است؟

آینده‌ی رمزارزها کاملاً به شخصی بستگی دارد که این سوال را از او می‌پرسید. برخی بر این باور هستند که بیت‌کوین برای جایگزینی طلا در عصر دیجیتال ظهور کرده و سیستم مالی موجود را مختل خواهد کرد. برخی دیگر استدلال می‌کنند که رمزارزها همیشه یک سیستم ثانویه بوده‌اند. ما همچنین افرادی را داریم که بر این باور هستند که اتریوم به یک کامپیوتر توزیع‌شده تبدیل می‌شود و به‌عنوان ستون فقرات اینترنت جدید عمل خواهد کرد. افراد شکاک بر این باور هستند که این صنعت در نهایت فرو خواهد پاشید و افراد مشتاق از رمزارزهایی می‌گویند که سیستم‌های پولی مناسب را باقی نگه می‌دارد. چندین نتیجه‌ی محتمل برای صنعت رمزارزها می‌توان در نظر گرفت- خیلی زود است که بتوان گفت یک سال بعد دقیقاً چه چیزی اتفاق خواهد افتاد. اما نمی‌توان انکار کرد که پتانسیل بالایی برای رشد در این صنعت وجود دارد.