- وب‌سایت‌ها تکنولوژی خاصی هستند که برای اشتراک اطلاعات از آن‌ها استفاده می‌شود.
- موتورهای جستجو یکی از محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین روش‌های استفاده از تکنولوژی وب‌سایت هستند.
- گوگل یکی از معروف‌ترین و شناخته‌شده‌ترین نمونه‌های موتور جستجو می‌باشد.
به‌همین شکل:
- بلاکچین، یک تکنولوژی خاص است که برای ثبت اطلاعات (بلاک‌های داده) استفاده می‌شود.
- رمزارز یکی از محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین روش‌های استفاده از بلاکچین است.
- بیت‌کوین اولین و محبوب‌ترین نمونه‌ی یک رمزارز است.
بلاکچین: مفهوم
بیشتر بلاکچینها به‌عنوان یک دفتر کل توزیع‌شده و غیرمتمرکز دیجیتال طراحی شده‌اند. به‌زبان ساده، بلاکچین یک دفتر کل دیجیتال است که نسخه‌ی الکترونیک دفتر کل کاغذی است و مسئولیت آن، ثبت و ضبط فهرست تراکنش‌هاست.
در یک نگاه خاص‌تر، بلاکچین زنجیره‌ی خطی چند بلاک است که با نشانه‌های رمزنگاری به‌هم متصل و ایمن شده‌اند. از تکنولوژی بلاکچین می‌توان در فعالیت‌های دیگری نیز استفاده کرد که لزوماً به عملیات مالی نیاز ندارد، اما در محیط رمزارزها، بلاکچین مسئول ثبت دائمی تمام تراکنش‌های تائیدشده است.
واژه‌های 'توزیع‌شده' و 'غیرمتمرکز' به چگونگی ایجاد و نگهداری دفتر کل اشاره دارد. برای درک تفاوت بین این دو، به اشکال شایع دفتر کل غیرمتمرکز همچون سوابق عمومی فروش خانه، سابقه‌ی برداشت از خودپرداز بانک یا لیست اقلام فروخته شده در eBay فکر کنید. در هر صورت، در اینجا فقط یک سازمان است که دفتر کل را کنترل می‌کند: یک سازمان دولتی، بانک یا eBay. عامل مشترک دیگر این است که فقط یک نسخه‌ی اصلی از دفتر کل وجود دارد و تمام چیزهای دیگر فقط یک نسخه‌ی پشتیبان هستند که سابقه‌ی رسمی محسوب نمی‌شوند. بنابراین، دفترهای کل سنتی غیرمتمرکز می‌باشند، چون توسط یک نهاد واحد نگهداری می‌شوند و معمولاً به یک پایگاه داده وابسته هستند.
در نقطه‌ی مقابل، بلاکچین معمولاً به‌عنوان یک سیستم توزیع‌شده طراحی شده که به‌‌صورت یک دفتر کل غیرمتمرکز عمل می‌کند. یعنی هیچ کپی واحدی از دفتر کل (توزیع‌شده) و هیچ مرجع واحدی برای کنترل آن (غیرمتمرکز) وجود ندارد. به‌زبان ساده، هر کاربری که تصمیم به پیوستن و مشارکت در فرایند حفظ شبکه‌ی بلاکچین را دارد، یک نسخه‌ی الکترونیکی از داده‌های بلاکچین را حفظ می‌کند که معمولاً با آخرین تراکنش‌ها به‌روز می‌شود و با نسخه‌های دیگر کاربرها نیز سازگاری دارد.
به‌عبارت دیگر، یک سیستم توزیع شده توسط کار جمعی بسیاری از کاربرانی حفظ می‌شود که در سرتاسر جهان پخش شده‌اند. این کاربران به گره‌های شبکه نیز معروف هستند و همه‌ی این گره‌ها، طبق قوانین سیستم، در فرایند تائید تراکنش‌ها مشارکت دارند. در نتیجه، این نیرو غیرمتمرکز است (هیچ مرجع مرکزی برای آن وجود ندارد).
بلاکچین: عمل
بلاکچین نام خود را از چگونگی سازماندهی سوابق گرفته است: یعنی زنجیره‌ای از بلاک‌های مرتبط. در یک نگاه اصولی، یک بلاک داده‌ای شامل فهرستی از تراکنش‌های اخیر است. بلاک‌ها در کنار تراکنش‌ها عمومی و قابل‌مشاهده هستند، اما نمی‌توان آن‌ها را تغییر داد (همچون قرار دادن هر صفحه در یک جعبه‌ی شیشه‌ای مهر و موم شده). با اضافه شدن بلاک‌های جدید به بلاکچین، سابقه‌ی پیوسته‌ای از بلاک‌های به‌هم مرتبط (همچون یک دفتر کل فیزیکی و صفحات گوناگون آن) تشکیل می‌شود. این یک مقایسه‌ی بسیار ساده بود، اما فرایند کار بسیار پیچیده‌تر از آن است.
یکی از دلایل اصلی این مقاومت بلاکچینها در برابر تغییرات این حقیقت است که بلاک‌ها توسط نشانه‌های رمزنگاری به‌هم پیوسته و ایمن می‌شوند. برای ایجاد بلاک‌های جدید، شرکت‌کنندگان در شبکه باید در یک فعالیت محاسباتی گران و فشرده به‌نام ماینینگ (استخراج) درگیر شوند. ماینرها اساساً مسئول تائید تراکنش‌ها و گروه‌بندی آن‌ها به بلاک‌های جدیدالتاسیسی هستند که به بلاکچین اضافه می‌شود (در صورت داشتن شرایطی خاص). آن‌ها همچنین مسئول معرفی سکه‌های جدید به سیستم هستند که به‌عنوان پاداش شغلی آن‌ها محاسبه می‌شود. هر بلاک جدید تائیدشده به بلاکی متصل می‌شود که بلافاصله قبل از آن آمده است. زیبایی این چیدمان در این است که تغییر داده‌ها در بلاکی که به بلاکچین اضافه می‌شود، عملاً غیرممکن است، چون آن‌ها توسط نشانه‌های رمزنگاری ایمن شده‌اند که ایجاد آن‌ها بسیار گران و لغوشان مشکل است.
خلاصه اینکه، بلاکچین زنجیره‌ای از بلوک‌های داده‌ی پیوندی هستند که به‌ترتیب زمانی شکل گرفته‌اند و با نشانه‌های رمزنگاری ایمن شده‌اند.
ارز دیجیتال
به زبان ساده، رمزارز شکل دیجیتال پول است که به‌عنوان وسیله‌ی مبادله در یک شبکه‌ی توزیع‌شده از کاربران مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخلاف سیستم‌های بانکداری سنتی، این تراکنش‌ها از طریق یک دفتر کل دیجیتال عمومی (بلاکچین) ردیابی می‌شوند و ممکن است مستقیماً بین شرکت‌کنندگان (یک به یک) بدون نیاز به واسطه انجام شود.
'رمزنگاری' به تکنیک‌های رمزنگاری برای امن کردن سیستم اقتصادی و اطمینان از ایجاد درست واحدهای رمزنگاری جدید و اعتبارسنجی تراکنش‌ها اشاره دارد.
اگرچه همه‌ی رمزارزها قابل‌استخراج نیستند، اما بسیاری از رمزارزها همچون بیت‌کوین به فرایند استخراج متکی هستند و رشد آهسته و کنترل‌شده‌ای از عرضه‌ی در گردش خود دارند. بنابراین، استخراج تنها راه برای ایجاد واحدهای جدیدی از این سکه‌هاست و این از ریسک‌های تورمی جلوگیری می‌کند که ارزهای فیات سنتی را تهدید می‌کند، جاییکه دولت‌ها قادر به کنترل عرضه‌ی پول هستند.
بیت‌کویین
بیت‌کوین اولین رمزارز تاکنون ایجاد شده و طبیعتاً معروف‌ترین آن است. این رمزارز در سال 2009 توسط توسعه‌دهنده‌ای با نام مستعار Satoshi Nakamoto ایجاد شد. ایده‌ی اصلی، ایجاد یک سیستم پرداخت الکترونیکی مستقل و غیرمتمرکز بر اساس نشانه‌های ریاضی و رمزنگاری است. علی‌رغم معروف بودن، بیت‌کوین تنها نیست. رمزارزهای دیگری نیز هستند که هرکدام ویژگی‌ها و ساز و کار خاص خود را دارا می‌باشند. علاوه بر این، همه‌ی رمزارزها بلاکچین اختصاصی خود را ندارند. برخی در بالای بلاکچین موجود و برخی دیگر کاملاً از شروع ایجاد شده‌اند.
همچون اکثر رمزارزها، بیت‌کوین دارای عرضه‌ی محدودی است، یعنی پس از رسیدن به حداکثر میزان عرضه، هیچ بیت‌کوین دیگری توسط سیستم ایجاد نخواهد شد. اگرچه این موضوع از پروژه‌ای به پروژه دیگر فرق می‌کند، اما حداکثر میزان عرضه‌ی بیت‌کوین به 21 میلیون واحد رسیده است. معمولاً عرضه‌ی کل، اطلاعات عمومی است که هنگام ایجاد رمزارز تعریف می‌شود. شما می‌توانید میزان عرضه‌ی در گردش و قیمت بیت‌کوین را در Binance Info بررسی کنید.
پروتکل بیت‌کوین، منبع باز است و هر کسی می‌تواند کُد آن را بازبینی یا کُپی کند. بسیاری از توسعه‌دهندگان سراسر جهان به توسعه‌ی این پروژه کمک کرده‌اند.