اکثر بلاک چِین ها به صورت پایگاه داده ی نامتمرکز هستند که به عنوان دفتر دیجیتالی قابل توضیع استفاده می شوند. این دفترها داده ها را در بلوک هایی که به ترتیب تاریخ مرتب شده و با رمز به یکدیگر متصل شده اند ثبت و ذخیره می کنند. تکنولوژی بلاک چِین مزایای فراوانی را در صنایع مختلف ایجاد کرده، یعنی باعث افزایش امنیت در محیط های غیر قابل اعتماد شده است. ولی، غیرمتمرکز بودن آن معایبی دارد. برای مثال ، در مقایسه با پایگاه داده ی متمرکز سنتی ، بلاک چِین کارایی محدودتری دارد و به ظرفیت ذخیره سازی بیشتری احتیاج دارد.
مزایاا
قابلیت توضیع
به دلیل اینکه در بلاک چِین، داده ها در هزاران گره توضیع شده در دستگاه ها ذخیره می شوند ، سیستم و داده ها در برابر نقص فنی و حملات مخرب مقاومت بالایی دارند. هر گره موجود در شبکه نسخه ای از داده را تکثیر و ذخیره میکند و به همین خاطر هیچ نقطه ای دچار نقص فنی نمی شود: گره آفلاین، بر میزان دسترسی یا امنیت شبکه تاثیری نمی گذارد. ولی بسیاری از پایگاه داده های سنتی به یک یا چند سرور وصل هستند و در برابر نقص فنی و حملات سایبری آسیب پذیرتر هستند.
ثبات
احتمال برگشت بلوک هایی که داده ها در آنها ذخیره و تایید شده کم است، یعنی پس از ثبت داده ها در بلوک ها ، حذف یا تغییر آن سخت است. این امکان باعث می شود بلاک چِین به یک تکنولوژی فوق العاده برای ذخیره سوابق مالی یا هر داده دیگری که در آن ردیابی حساب مورد نیاز است تبدیل شود زیرا در دفتر قابل توضیع و عمومی هر تغییری ردیابی می شود و برای همیشه ثبت و ضبط می شود. برای مثال، از تکنولوژی بلاک چِین میتوان برای جلوگیری از رفتارهای متقلبانه کارمندان یک شرکت استفاده کرد. در این مورد، بلاکچین میتواند نسخه ای حفاظت شده و ثابت از تمام معاملات مالی که در داخل شرکت انجام می شود فراهم کند. این کار باعث می شود که کارمندان نتوانند معاملات مشکوک خود را پنهان کنند.
سیستم بی اعتماد (بدون نیاز به اعتماد)
در اکثر سیستم های پرداخت سنتی، تراکنش ها فقط وابسته به دو طرف معامله نیستند، بلکه به یک واسطه مانند بانک، شرکت کارت اعتباری یا عرضه کنندگان خدمات پرداخت نیز وابسته هستند. این واسطه گری در تکنولوژی بلاک چِین لازم نیست زیرا شبکه ی گره های توضیع شده برای تایید تراکنش ها از فرآیند استخراج و تطبیق داده ها بهره میبرد. به همین خاطر ، از بلاک چِین اغلب به عنوان یک سیستم «بی اعتماد» یاد می شود. به همین دلیل، سیستم بلاک چِین خطر اعتماد به یک سازمان واحد را نفی می کند و همچنین با قطع واسطه ها و اشخاص ثالث ، هزینه های کلی و هزینه های معاملات را کاهش می دهد.
معایب
حمله ی پنجاه و یک درصدی
ثابت شده است که الگوریتم همگرای پروف آو ورک که از بلاک چِین بیت کوین حفاظت می کند در طول سالیان گذشته بسیار کارآمد بوده است. ولی، پتانسیل چندین حمله به شبکه های بلاک چِین وجود دارد و حمله پنجاه و یک درصدی ذکر شده است. چنین حمله ای زمانی اتفاق می افتد که یک نهاد، قدرت از هم گسیختگی شبکه را بیش از پنجاه درصد کنترل کند. این کار در نهایت به حملات امکان از بین بردن شبکه و حذف یا تغییر ترتیب معاملات را می دهد.
از لحاظ نظری امکان حمله وجود داشت ولی عملا هرگز حمله ی موفقیت آمیز پنجاه و یک درصدی به بلاک چِین بیت کوین اتفاق نیافتاد. با بزرگ تر شدن شبکه، امنیت افزایش می یابد و به همین دلیل غیر منطقی به نظر میرسد که حکرها پول و منابع هنگفتی برای حمله به بیت کوین خرج کنند زیرا کار صادقانه برای آنها بهتر است. به غیر از این ، یک حمله ی پنجاه و یک درصدی موفق فقط میتواند معاملات اخیر را به مدت کوتاهی تغییر دهد زیرا بلوک ها با رمزنگاری به هم وصل می شوند (تغییر بلوک های قدیمی، به سطوحی نامحسوس از قدرت محاسباتی نیازمند است). بعلاوه، بلاک چِین بیت کوین منعطف است یعنی در پاسخ به حمله به سرعت تغییر میابد.
تغییر داده ها
عیب دیگر سیستم بلاک چِین این است که وقتی داده ها در بلوک ها ذخیره میشوند، اصلاح آن بسیار سخت است. با اینکه ثبات یکی از مزایای بلاک چِین است ، ولی همیشه مزیت نیست. تغییر داده ها یا کد های بلاک چِین معمولاً بسیار طاقت فرسا است و اغلب به یک هارد فورک نیاز دارد، جایی که یک زنجیره ازاد میشود و زنجیره جدیدی به کار گرفته می شود.
رمزهای شخصی
بلاک چِین از رمزگذاری همگانی (یا نامتقارن) استفاده میکند تا به کاربران خود امکان مالکیت بر واحدهای رمزگذاری شده ی خود (یا سایر داده های بلاک چِین) بدهد. هر آدرس بلاک چِین رمز شخصی مربوط به خود را دارد. با اینکه می توان آدرس را به دیگران داد، ولی رمز شخصی باید مخفی باشد. کاربران برای دسترسی به وجوه خود به رمز شخصی نیاز دارند ، یعنی آنها خود به عنوان بانک عمل می کنند. اگر کسی رمز شخصی خود را گم کند ، وجوه خود را از دست داده و هیچ کاری نمی تواند در این باره بکند.
ناکارآمدی
بلاک چِین ها مخصوصا آنهایی که از الگوریتم پروف آو ورک بهره میبرند بسیار ناکارآمد هستند. در استخراج و حک رقابت زیاد است و هر ده دقیقه فقط یک برنده وجود دارد، بنابر این تلاش حکرهای دیگر زایل می شود. از آنجا که حکر ها همیشه در تلاشند تا قدرت محاسباتی خود را افزایش دهند تا از هم گسیختگی ها را بیابند، بیت کوین منابع خود را در چند سال گذشته به مقدار قابل توجهی افزایش داده است و در این کار بیشتر از کشورهایی از قبیل دانمارک ، ایرلند و نیجریه انرژی می گذارد.
ذخیره سازی
با گذر زمان، وسعت دفاتر بلاک چِین می تواند بزرگ تر شود. هم اکنون بلاک چِین بیت کوین تقریبا به دویست گیگابایت فضای ذخیره سازی نیازمند است. به نظر می رسد که رشد سایز اخیر بلاک چِین از رشد درایوهای سخت فراتر رفته و در صورت بزرگتر شدن اسناد برای دانلود و ذخیره سازی، شبکه با از دست دادن گره ها مواجه خواهد شد.
کلام آخر و پایانی
علیرغم وجود معایب ، تکنولوژی بلاک چِین مزایای منحصر به فردی دارد و قطعاً میخواهد ماندگار باشد. هنوز راه درازی برای اتخاذ این روند وجود دارد ، اما بسیاری از صنایع دست و پنجه نرم کردن با مزایا و معایب آن هستند. احتمالا سالیان آینده تجارت ها و دولت ها آزمایشات جدیدی انجام میدهند تا بفهمند فناوری بلاک چِین کجاها بیشترین ارزش را دارد.