درس 3: توقعات‌تون رو مدیریت کنین

شاید همتون با من موافق باشید که نمیشه در مورد آزمون GRE توقعات غیر عادی داشته باشیم از خودمون. نخستین باری که به موج‌ سواری رفتم، یه موج بزرگ رو گرفتم، قوز کردم و یکراست به‌ سمت ساحل رفتم. این امر به من این تصور غلط رو داد که موج‌سواری رو سریع میشه یاد گرفت. اما بعد یک سال رو تو نگرفتن موج‌ها، برخورد سرم به موج‌ها، اُفتادن از بورد، خوردن سرم به بورد و ... سپری کردم. توی یه روز بد و خاص، من از سر نااُمیدی فریادی از خشم سر دادم و دوست موج‌ سوارم من رو تهدید کرد که هیچ‌ وقت با من دوباره موج‌ سواری نکنه. پس، برای بهتر کردن عملکرد خودم کار کردم. سعی کردم بپذیرم سریعاً بهتر نمی‌شم و احتمالاً هیچ‌وقت تو موج‌ سواری خیلی خوب نخواهم شد. راضی شدن به یه مسیر تدریجی و گام به گام نگاه واقع‌ بینانه‌تری بود. برای پذیرفتن اون، مجبور شدم غرور خودم رو رها کنم؛ همیشه خودم رو قهرمان خوبی می‌دونستم و انجام ورزشی که توش بد بودم، سخت بود. اما من این ورزش رو اونقدر دوست داشتم که به تلاش ادامه بدم و وقتی انتظاراتم رو پایین آوردم، از انجام اون واقعاً لذت بیشتری بُردم. همچنین، دوستان من هم موج‌ سواری رو با من ادامه دادن.

نکته‌ی این درس این نیست که توقع کمی از نمره‌ی GRE خودمون داشته باشیم. تعیین اهداف بلندپروازانه به‌منظور الهام‌ بخشی برای سخت کار کردن خوبه. اما اگه اون اهداف دیگه در خدمت شما نباشن- اگه شما رو نااُمید کنن یا اگه گرفتن یه نمره در امتحان جی ار ای داره بقیه‌ی زندگی‌تون رو خراب می‌کنه، پس زمان تغییره. به یاد داشته باشین نمره‌ی شما فقط بخشی از درخواست شماست و نمره‌ی GRE سنجش هوش یا توانایی‌ها یا احتمال موفقیت شما تو زندگی نیست. سنجش عملکرد شما تو امتحان GRE هست.

من بر این باورم که همه می‌تونن با صرف زمان و تلاش کافی و شرکت در کلاس خوب جی ار ای به هر نمره‌ای تو این امتحان برسن، اما میزان زمان و تلاش مورد نیاز در هر فردی متفاوته و گاهاً ارزش نداره از زمان و تلاش زیادی استفاده کنیم. این به عهده‌ی شماست که تصمیم بگیرین چه‌جوری اهداف نمره‌ای‌تون رو در مقابل تعهداتی که می‌خواین داشته باشین، متعادل کنین. وقتی با این تعادل سر و کار دارین، با خودتون مهربون و منطقی باشین.