اخیراً یکی از شاگردانم آخر کلاس شروع کرد به پرسیدن سوالاتی در زمینه ی زمان گیری و حدس زدن در آزمون جی آر ای. اون نمی تونست با این مسئله کنار بیاد که همیشه بعضی از سوالات رو نمی تونه جواب بده و باید از اونا رد بشه. بهش گفتم که در این مشکل تنها نیست و بچه های زیادی هستن که نمی تونن اینو بپذیرن، واونایی هم که نمی پذیرن هیچوقت نمی تونن به نمره ای که هدفشونه برسن.بهترین.

بعد در مورد جزئیات کسل کننده ی آزمون جی آر ای حرف زدیم و اعتراف کرد که می دونه که مجبوره هر کاری که من می گم رو به عنوان استادش گوش کنه، ولی حالش خیلی بد بود چون می گفت «من اومدم که بازی رو ببرم».

مطمئنی که داری درست بازی می کنی؟

می دونید، اون تمام این مدت طوری بازی می کرده که تو مدرسه بهش آموزش داده شده: 'اینکه همه سوال ها رو درست جواب دادن بسیار مهم تر ازمقدار زمانیه که ممکنه صرف جواب دادن اونا بشه ». این کار در مدرسه جواب می ده، چون به طور کلی زمان زیادی رو برای تکمیل تمام سوالات داریم. ما در مدرسه لزوما به طور مطلق همه چیز و درست نمی دونیم، اما بهترین دانش آموزان انتظار دارن که به اکثریت قریب به اتفاق سوالات به درستی پاسخ بدن. و مهمتر از همه، هیچ شرطی در مورد زمان صرف شده وجود نداره.

اما ما دیگه اون بازی رو انجام نمی دیم. این یه بازی جدید با قوانین متفاوته. ما محدودیت های زمانی سختگیرانه تری تو این بازی داریم. صرف وقت بیشتر برای یه سوال باعث میشه زمان کمتری در مورد برخی از سوال های بعدی داشته باشی.

بنابراین، توصیه من اینه: فکر کن این یه مسابقه تنیسه. تو انتظار نداری وقتی که داری تنیس بازی می کنی، همه ی امتیازات رو ببری؛ این یه فکر احمقانه ست. در عوض، هدف اینه که امتیازای بیشتری از حریف خودت بگیری، اما وقتی که حریف یه امتیاز گرفت، تو زیادی به خودت فشار نمیاری. در واقع، در یه دیدار همین اواخر، سرنا ویلیامز با نتیجه ی 6-1، 6-1، حریف رو شکست داد. (اگر با نحوه ی امتیاز گیری تنیس آشنا نیستی، این امتیازا نشون می ده که سرنا اساسا حریفش رو از بین برد و حریفش حتی به گرد پاش هم نرسید) اما حدس بزن چی شد؟ از 90 امتیاز در مسابقه، حریف 31 امتیاز رو به دست آورده بود. تو می تونی میزان قابل توجهی امتیاز از دست بدی و همچنان برنده مسابقه بشی و همین برای GRE هم صادقه.

شاگردم حین شنیدن حرفای من واقعا هیجان زده بود (چندتا شاگرد دیگه هم بعد از کلاس هنوز در کلاس مونده بودن همین طور! «گوش کردن تاثیر مثبت داره حتی اگه سوالی نداشته باشی) ما به حسی که اون زبان آموز در اون لحظات داشت، لحظه ی شهود و درک میگیم: ایشون متوجه شد پذیرفتن این واقعیت که مجبوره از برخی از سوالات بگذره و اونا رو جواب نده، به این معنی نیست که چیزی رو از دست داده باشه، یا رقابت کمتری کرده باشد. همچنین متوجه شد که در عوض، نیاز داره که یاد بگیره که چطور توی این بازی جدید پیشرفت کنه و همه ی چیزهایی که بهش گفتیم، به سادگی، قوانین جدیدی از بازی هستن.

به عبارت دیگه، توجه به زمان بندی، یادگرفتن شیوه ی درست حدس زدن، جواب ندادن سوالات بسیار دشوار و به جاش حدس زدن، همه عادت های کسی هستن که اومده که ببره! وقتی که این کارها رو انجام بدی، به این معنی نیست که تسلیم شدی. به این معنیه که داری مثل حرفه ای ها بازی می کنی.

زمان انقدر محدوده که ما باید این طوری بهش فکر کنیم: هرمقدار زمان اضافه که تصمیم دارم برای این سوال صرف کنم، زمانیه که باید برای سوالات دیگه صرف بشه. بنابراین آیا این واقعا جاییه که من می خوام وقت گرانبها و محدودم رو صرف کنم؟ اغلب جواب مثبت خواهد بود، اما گاهی اوقات:« نه، من باید حواسم باشه که خیلی کله شق نباشم». من به خودم می گم که باید از این سوال بگذرم و سوال دیگه ای رو امتحان کنم. به این ترتیب، اطمینان دارم که به همه ی سوال هایی که می دونم چطور باید جواب بدم ، جواب می دم؛ بعد، اگه زمان داشته باشم، می تونم دوباره به سخت ترین سوالات برگردم. (و اگه زمانم تموم بشه، حداقل می دونم که به سوالاتی که می تونستم جواب بدم، جواب دادم).

علاوه بر این، من باید اطمینان حاصل کنم که برگشتن به سوالات سخت تا چه حد برام مهمه. به طوری که صرفا برای برگشتن به سوالات سخت، سوالاتی رو که جوابشون رومی دونم با عجله حل نکنم و از این طریق ریسک غلط جواب دادن به اون سوالات رو بالا نبرم. اشکالی نداره اگه بعضی سوالات رو جواب ندی، همونطور که سرنا هم در مسابقه انتظار داره که بعضی امتیاز ها رو از دست بده. فقط میخوایم مطمئن شیم که همه ی سوالاتی رو که می دونیم چطور باید جواب بدیم، جواب بدیم.

یادت باشه: نیازی نداری به همه ی سوالات درست جواب بدی. در عوض، باید مطمئن بشی که تمام امتیازاتی رو که توانایی گرفتنشون رو داری بگیری، در حالی که در مواردی که حریفت، از توکه برنده ای، امتیاز می گیره، به خودت بیش از حد سخت نگیری. (به عبارت دیگه: وقت زیادی رو صرف سوالات بسیار سخت نکن، چون زمان تلف شده در پایان بهت صدمه میزنه).

نکات کلیدی برای تحقق «اومدیم که ببریم!»

1. به شیوه ای که تومدرسه بازی کردی، بازی نکن. GRE یه بازی متفاوته. یاد بگیر چطور اونو بازی کنی.
2. هدف تو این نیست که تمام سوالات رو درست جواب بدی، این بازی مدرسه بود نه بازی GRE. هدف تو اینه که به طور صحیح جواب بدی، توی این زمان محدود، هر سوالی رو که بلدی جواب بدی و هر جا لازم شد، حدس بزنی.
3.  تا زمانی که قادر به کسب نمره کامل نباشی، بعضی سوالاتی رو توی امتحان GRE می بینی که برات خیلی سخته که البته، به احتمال زیاد اونا رو اشتباه جواب می دی چون بیش از حد سختن. تنها تصمیم واقعی تو اینه که آیا میخوای بیش از حد روی اونا زمان بذاری و ریسک جواب اشتباه دادن به بقیه ی سوالات رو بالا ببری یا نه . سعی کن هوشمندانه از زمانت استفاده کنی البته با شناختی که از دانش خودت داری.