آموزش جامع گرامر British English و American English: راهنمای کامل برای زبان‌آموزان

خلاصه نکات کلیدی تفاوت‌های انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی

• ⏱️ زمان حال کامل (Present Perfect): در انگلیسی بریتانیایی برای بیان کارهایی که به تازگی انجام شده و اثر آن باقی است، از زمان حال کامل استفاده می‌شود، در حالی که در انگلیسی آمریکایی اغلب از گذشته ساده استفاده می‌شود.


• 👥 اسامی جمع (Collective Nouns): در انگلیسی بریتانیایی، اسامی جمع می‌توانند هم با فعل مفرد و هم با فعل جمع بیایند، اما در انگلیسی آمریکایی معمولاً با فعل مفرد به کار می‌روند.


• 🔄 افعال بی‌قاعده (Irregular Verbs): برخی از افعال در گذشته و شکل سوم (Past Participle) در دو گویش تفاوت‌هایی دارند. برای مثال، گذشته فعل “learn” در انگلیسی بریتانیایی می‌تواند “learnt” باشد، اما در انگلیسی آمریکایی معمولاً “learned” است.


• 📌 فعل “Get”: شکل سوم فعل “get” در انگلیسی بریتانیایی “got” است، در حالی که در انگلیسی آمریکایی “gotten” نیز رایج است.


• 📍 حروف اضافه (Prepositions): تفاوت‌های قابل توجهی در استفاده از حروف اضافه در دو گویش وجود دارد. به عنوان مثال، در انگلیسی بریتانیایی از “at the weekend” و در انگلیسی آمریکایی از “on the weekend” استفاده می‌شود.


• ⚙️ افعال کمکی (Auxiliary Verbs): در پاسخ‌های کوتاه در انگلیسی بریتانیایی از افعال کمکی استفاده می‌شود، در حالی که در انگلیسی آمریکایی این کاربرد کمتر رایج است.

مقدمه‌ای بر تفاوت‌های گرامری انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی

زبان انگلیسی، به عنوان یک زبان جهانی، در مناطق مختلف دنیا با ویژگی‌های منحصر به فردی صحبت می‌شود. انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی، به عنوان دو استاندارد اصلی این زبان، شباهت‌های بسیار زیادی با یکدیگر دارند و گویشوران این دو لهجه به راحتی می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. با این حال، تفاوت‌های ظریفی در ساختارهای گرامری این دو گویش وجود دارد که دانستن آنها می‌تواند به درک بهتر و استفاده دقیق‌تر از زبان انگلیسی کمک کند. این تفاوت‌ها نه تنها برای زبان‌آموزان، بلکه برای کسانی که در محیط‌های بین‌المللی فعالیت می‌کنند نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

این مقاله با هدف ارائه یک راهنمای کامل و جامع در زمینه آموزش گرامر انگلیسی، به بررسی دقیق تفاوت‌های گرامر British English و گرامر American English می‌پردازد. با مطالعه این مقاله، شما با تفاوت گرامر بریتیش و امریکن به طور کامل آشنا خواهید شد و می‌توانید با اطمینان بیشتری از این زبان در موقعیت‌های مختلف استفاده کنید.

تفاوت در استفاده از زمان‌ها (Tenses)

یکی از بارزترین تفاوت‌های گرامری بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی، در استفاده از زمان حال کامل (Present Perfect) و گذشته ساده (Past Simple) است.

در انگلیسی بریتانیایی، برای صحبت در مورد رویدادهایی که در گذشته نزدیک رخ داده‌اند و تأثیر آن‌ها تا زمان حال ادامه دارد، از زمان حال کامل استفاده می‌شود. در مقابل، در انگلیسی آمریکایی، در چنین شرایطی اغلب از زمان گذشته ساده استفاده می‌شود، به خصوص با قیدهایی مانند just، already و yet.

• مثال در انگلیسی بریتانیایی:
  • “I’ve just finished my homework.”
  • “Have you eaten yet?”
• مثال در انگلیسی آمریکایی:
  • “I just finished my homework.”
  • “Did you eat yet?”

این تفاوت به این معنا نیست که در انگلیسی آمریکایی از زمان حال کامل استفاده نمی‌شود، بلکه کاربرد آن نسبت به انگلیسی بریتانیایی محدودتر است.

اسامی جمع (Collective Nouns)

اسامی جمع به کلماتی اطلاق می‌شود که به گروهی از افراد یا اشیاء اشاره دارند، مانند team، family، government و committee. نحوه استفاده از فعل برای این اسامی در دو گویش متفاوت است.

در انگلیسی بریتانیایی، اسامی جمع می‌توانند هم با فعل مفرد (زمانی که گروه به عنوان یک واحد در نظر گرفته می‌شود) و هم با فعل جمع (زمانی که بر اعضای گروه به صورت جداگانه تأکید می‌شود) به کار روند.

• مثال در انگلیسی بریتانیایی:
  • “The team is playing well.” (تیم به عنوان یک واحد)
  • “The team are arguing among themselves.” (تأکید بر اعضای تیم)
• مثال در انگلیسی آمریکایی:
  • “The team is playing well.”
  • “The family is coming to visit.”

البته استثناهایی نیز وجود دارد. به عنوان مثال، کلمه police در هر دو گویش با فعل جمع به کار می‌رود.

تفاوت در افعال (Verbs)

افعال بی‌قاعده (Irregular Verbs)

برخی از افعال بی‌قاعده در دو گویش شکل گذشته و اسم مفعول (Past Participle) متفاوتی دارند. در انگلیسی بریتانیایی، برای برخی افعال، هم شکل با قاعده (با پسوند -ed) و هم شکل بی‌قاعده (با پسوند -t) رایج است، در حالی که در انگلیسی آمریکایی، شکل با قاعده (-ed) ترجیح داده می‌شود.

شکل سوم فعل “Get”

یکی دیگر از تفاوت‌های شناخته شده، شکل سوم فعل “get” است. در انگلیسی بریتانیایی، شکل سوم این فعل “got” است. اما در انگلیسی آمریکایی، علاوه بر “got”، از “gotten” نیز به عنوان شکل سوم استفاده می‌شود، به ویژه زمانی که معنای “به دست آوردن” یا “شدن” مد نظر باشد.

• مثال در انگلیسی بریتانیایی:
  “He’s got a new car.” (مالکیت)
• مثال در انگلیسی آمریکایی:
  “He’s gotten much better at playing the piano.” (شدن)

توجه داشته باشید که در هر دو گویش، برای بیان مالکیت از “have got” استفاده می‌شود و در این حالت، شکل “gotten” به کار نمی‌رود.

تفاوت در استفاده از حروف اضافه (Prepositions)

استفاده از حروف اضافه یکی از چالش‌برانگیزترین بخش‌های یادگیری زبان انگلیسی است و این چالش با وجود تفاوت‌ها بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی دوچندان می‌شود. در ادامه به برخی از مهم‌ترین این تفاوت‌ها اشاره می‌کنیم:

• مثال در انگلیسی بریتانیایی: “I’ll see you at the weekend.”
• مثال در انگلیسی آمریکایی: “I’ll see you on the weekend.”

تفاوت در افعال کمکی (Auxiliary Verbs)

در انگلیسی بریتانیایی، استفاده از افعال کمکی در پاسخ‌های کوتاه بسیار رایج است.

• مثال در انگلیسی بریتانیایی:
  A: “Are you coming with us?”
  B: “I might do.”
• مثال در انگلیسی آمریکایی:
  A: “Are you coming with us?”
  B: “I might.”
• علاوه بر این، در انگلیسی بریتانیایی، از “shall” برای بیان پیشنهاد یا سؤال در مورد آینده با ضمایر اول شخص (I/we) استفاده می‌شود، در حالی که در انگلیسی آمریکایی، این کاربرد رایج نیست و به جای آن از “should” یا “will” استفاده می‌شود.
• مثال در انگلیسی بریتانیایی: “Shall I open the window?”
  مثال در انگلیسی آمریکایی: “Should I open the window?”

سایر تفاوت‌های گرامری

در ادامه به دو مورد دیگر از تفاوت‌های گرامری بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی اشاره می‌کنیم.

• اسامی ترکیبی (Compound Nouns):
  در ساخت برخی از اسامی ترکیبی نیز تفاوت‌هایی مشاهده می‌شود. در انگلیسی بریتانیایی، گاهی از ساختار (اسم + -ing) + اسم استفاده می‌شود، در حالی که در انگلیسی آمریکایی، ساختار فعل + اسم رایج‌تر است.
  مثال در انگلیسی بریتانیایی: “skipping rope” (طناب بازی)، “diving board” (تخته شیرجه)
  مثال در انگلیسی آمریکایی: “jump rope” (طناب بازی)، “dive board” (تخته شیرجه)
• کاربرد Tag Questions:
  اگرچه Tag Questions در هر دو گویش استفاده می‌شوند، اما در محاورات روزمره انگلیسی بریتانیایی کاربرد بیشتری دارند و به عنوان راهی برای تأیید اطلاعات یا جلب موافقت شنونده به کار می‌روند.
  مثال: “It’s a lovely day, isn’t it?”

تفاوت‌های املایی و واژگانی: نگاهی گذرا

اگرچه تمرکز این مقاله بر تفاوت‌های گرامری است، اما اشاره‌ای کوتاه به تفاوت‌های املایی و واژگانی نیز خالی از لطف نیست، زیرا این موارد نیز بخشی جدایی‌ناپذیر از تفاوت‌های دو گویش هستند.

تفاوت‌های املایی (Spelling)

• -our در مقابل -or:
  British: colour, honour, labour
  American: color, honor, labor
• -re در مقابل -er:
  British: theatre, centre, metre
  American: theater, center, meter
• -ise در مقابل -ize:
  British: organise, realise, recognise
  American: organize, realize, recognize

تفاوت‌های واژگانی (Vocabulary)

بسیاری از اشیاء و مفاهیم روزمره در دو گویش با کلمات متفاوتی بیان می‌شوند:

کدام گویش را باید یاد بگیریم؟

این سؤالی است که بسیاری از زبان‌آموزان با آن مواجه می‌شوند. پاسخ قطعی برای این سؤال وجود ندارد و انتخاب بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی به اهداف و علایق شخصی شما بستگی دارد. هیچ یک از این دو گویش بر دیگری برتری ندارد و هر دو به یک اندازه معتبر هستند.

• اگر قصد تحصیل یا کار در بریتانیا یا کشورهای مشترک‌المنافع را دارید، یادگیری انگلیسی بریتانیایی می‌تواند برای شما مفیدتر باشد.
• اگر به فرهنگ، سینما و موسیقی آمریکا علاقه‌مند هستید یا قصد سفر به ایالات متحده را دارید، انگلیسی آمریکایی انتخاب مناسبی خواهد بود.

نکته مهم این است که با هر دو گویش آشنایی داشته باشید تا در هنگام مواجهه با منابع مختلف یا صحبت با افراد از کشورهای متفاوت، دچار سردرگمی نشوید.

دعوت به مشاوره در موسسه آموزشی زنگنه