خیلی از منابع تافل که توضیحاتی در مورد رایتینگ میدن، از الویت بندی صحبت می کنن و برای رایتینگ یک سری اولویت ها رو تعریف می کنن. در نرم افزارهای آموزشیِ انواع رایتینگ، معمولا صحبتهایی درباره ی اولویت های بالاتر HOC) HigherOrder Concerns) و اولویت های پایین ترLOC) Lower Order Concerns) می خونید.
تفاوت بین اولویت های بالاتر و پایین تر در رایتینگ تافل
HOCها، اولویت های بالاتر هستن به این دلیل که سطح اهمیت شون بالاتره. این عناصر مهم تر، شامل پاراگراف و سازماندهی متن رایتینگ، مقدمه (introduction) و نتیجه گیری (conclusion) می شه. اطلاعات صحیح و استدلال قابل قبول هم جزء اولویت های بالا هستن.
LOCها، اولویت های پایین هستن که با جزئیات کم اهمیت تر سر و کار دارن. LOCها شامل املا، گرامر، آکسان، ساختار جمله، انتخاب کلمات و... می شه که خودتون می دونید. LOC ها کوچکتر هستن و راحت تر می شه سریع تصحیحشون کرد.
اول باید به کدوم اولویت ها در تافل بپردازید؟
وقتی دارید رایتینگ تون رو می خونید که تصحیحش کنید، اول تصحیح کردن LOC ها خیلی وسوسه برانگیزه. تصحیح کردن اونا انقدر راحته که بچه ها اول می خوان که اونها رو از سر راه بردارن تا بعد به HOCها بپردازن. این رویکرد، اشتباهه.
اگه اول LOCها رو تصحیح کنید، زمان زیادی رو هدر می دید. این به این دلیله که تغییر دادن قسمت هایی از رایتینگ تون که اولویت بالاتری دارن- مثل کل ساختار رایتینگ، مقدمه، نتیجه گیری و مسائلی از این دست- ممکنه مجبورتون کنه که بعضی از قسمت های نوشته ی اولیه تون رو کاملا حذف کنید یا از نو بنویسید.
فرض کنید که با LOC ها شروع می کنید و و کلی تغییر در املا و گرامر و ... در یک پاراگراف ایجاد می کنید. و بعد وقتی دارید HOCها رو تصحیح می کنید، می بینید که کل این پاراگراف، به خوبی به شکل گرفتن کل متن شما کمک نمی کنه. در این صورت باید کل پاراگراف رو حذف کنید یا از نو بنویسید. و اینجاست که همه ی اون تغییرات کوچکی که ایجاد کرده بودید، از بین می ره – به کل وقت تلف کردن بوده، چون تغییراتی رو در یه بخش از رایتینگ تون ایجاد کردید که نهایتاً ازش استفاده نکردید.
بنابرین همیشه وقتی می خواید رایتینگ تون رو بازخوانی و تحصیح کنید، اول با HOC ها که اولویت بالاتر هستن، شروع کنید و بعد برید سراغ LOCها.
اولویت های رایتینگ تافل برای HOCها و LOCها
برای اینکه اول به HOCها بپردازید وبعد LOC ها، یک دلیل دیگه هم وجود داره: نمره دهی! اگه راهنمای رسمی نمره دهی رایتینگ تافل رو بخونید، می بینید که معیارهایی که اولویت بالاتری دارن، از لحاظ وزنی رایتینگ شما رو تحت کنترل دارن. LOCها تأثیر خیلی کمتری روی نمره تون دارن. در واقع، حتی امکان داره که اشتباهاتی از LOCها داشته باشید اما در نهایت بتونید نمره ی کامل 5 رو بگیرید.
دقت کنید که در راهنمای رسمی، فقط زمانی اشتباهاتی با اولویت پایین می تونن نمره ی یه شرکت کننده روکم کنن که انقدر اشتباهات بزرگی باشن که جنبه های HOCدر رایتینگ رو تحت الشعاع قرار بدن. اگه اشتباهات کوچکتر، خلأی رو در ارتباط بین جمله ها ایجاد کنن یا انقدر اشتباهات بدی باشن که فهمیدن رایتینگ رو با مشکل مواجه کنن، در اون صورت LOC ها می تونن نمره تون رو کم کنن.
با زمان محدودی که در رایتینگ TOEFL دارید و با تاکیدی که این بخش بر HOCها داره، وقتی می خواید رایتینگ تون رو تصحیح کنید، اول از HOCها شروع کنید. بعد از اون، روی LOC هایی کار کنید که ممکنه جنبه های HOCی رایتینگ تون رو تحت تأثیر قرار بدن ( غلط املایی های جدی، ساختار جمله های خیلی درهم ریخته و ... ). در هر بخش رایتینگ تافل، ایراد های خیلی کوچک رو آخر از همه، و فقط در صورتی که زمان دارید تصحیح کنید.
با اینطور اولویت بندی، مطمئن هستید که قبل از اینکه زمانتون تموم بشه، می تونید روی اولویت های بالا- که بیشترین تاثیر رو در نمره تون دارن- کار کنید.