من چاپ اول کتاب حاضر را بیشتر به‌ عنوان یک گزارش عمدتاً گذشته ‌نگر می‌بینم که طیف وسیعی از عوامل تاریخی را بررسی می‌کند که منجر به موقعیت فعلی زبان انگلیسی در جهان شده است. با وجود اجتناب از پیش ‌بینی قاطع در مورد آینده، به‌نظر من، احتمالاً زبان انگلیسی 'از هر نوع کنترل اجتماعی' رها شده است (چاپ اول، صفحه‌ی 139). به باور من، سرعت رشد زبان انگلیسی آن‌چنان زیاد شده که حداقل در آینده‌ای قابل‌ پیش‌ بینی، هیچ چیز نمی‌تواند مانع گسترش آن به‌ عنوان یک زبان جهانی شود. کتاب‌های دیگر، دیدگاه‌های متفاوتی داشتند. برای مثال، کتاب آینده‌ی زبان انگلیسی نوشته‌ی دیوید گرادول که در سال 1998 منتشر شد، با شروع از وضعیت امروز و بررسی روندهای معاصری که احتمالاً بر نقش نهایی زبان تاثیر می‌گذارد، به مداقه در آینده‌ی زبان می‌پردازد. برای او، زبان انگلیسی قطعاً قابل ‌توقف است. با تاکید بر غیرقابل ‌پیش ‌بینی بودن ذاتی استفاده از زبان، او اظهار داشت که 'موج جهانی فعلی زبان انگلیسی، ممکن است سرعت خود را از دست بدهد' (صفحه‌ی 60) و این احتمال واقعی وجود دارد که سلسله مراتب یک زبان جدید، در قرن آینده ظهور پیدا کند و زبان انگلیسی، موقعیت جهانی کمتری داشته باشد. سپس تام مک ‌آرتور، در کتاب زبان‌های انگلیسی که در سال 1998 منتشر شد، دیدگاه مقارن ‌تری را اتخاذ کرد و از مفهوم یکپارچه‌ی زبان انگلیسی دور شد. تمرکز اصلی او روی انواع تغییراتی بود که در نتیجه‌ی گسترش جهانی زبان انگلیسی، در این زبان مشاهده می‌شود. او اظهار داشت که زبان انگلیسی در حال تغییر و تحول اساسی است که در نهایت منجر به تجزیه در 'خانواده‌ی زبان‌ها' می‌شود.