کلمات انگلیسی غیرآوایی (non-phonetic) هستند، به این معنی که صدای آن ها با نحوه نوشتار آن ها متفاوت است (مثل head، find، loan). البته بعضی وقتها هم هر چیزی که ادا میکنید را به همان شکل مینویسید (مثلاً cat، bed، hit). این کلمات می توانند شما را در املا دچار مشکل کنند.
وقتی که ساختار کلمه شما به صورت بیصدا-صدادار-بیصدا است (مثلاً big، hit، pot) حرف صدادار در وسط، یک صدای کوتاه دارد. وقتی که به این کلمهها چیز دیگری اضافه میشود (مثلاً در صفات تفضیلی) حرف بیصدا دوبار نوشته میشود تا صدای کوتاه حفظ شود:
هر کلمهای یک حرف صدادار دارد (بعضی وقتها یک «y» که یک حرف صدادار است)
هر سیلابی یک حرف صدادار دارد (بعضی وقتها یک «y»). سعی کنید کلمات را سیلاب سیلاب کنید.
وقتی که پسوند (suffix) اضافه میکنید «y» را به «i» تغییر بدید.
به کلماتی که به s، ss، z، sh، ch و x ختم میشوند «es» اضافه کنید:
وقتی که پسوند صدادار اضافه میکنید «e» را حذف کنید:
در آغاز کلمات یک «l» را «all» حذف کنید: