صرف نظر از اینکه اهل کجا باشید، همیشه یک شیوه گفتاری «بومی» وجود دارد. این شیوه گفتاری متفاوت از وقتی است که یک خارجی به همان زبان خاص سخن میگوید. نمیتوانید انگلیسی را طوری صحبت کنید که زمان بومیتان را صحبت میکنید. همچنین وقتی برای یک جمع حرف میزنیم شیوه حرف زدن خودمان را تعدیل میکنیم تا دیگران حرفهای ما را بفهمند. ما سرعتمان را کم میکنیم، متوجه نحوه نفس کشیدن خودمان هستیم و آگاهانهتر حرف میزنیم. مکثهای بین بندها – اینکه دارای نشانهگذاری شده باشند یا نه – به خاطر سرعت به ادای منظور دارای شدت بیشتری هستند.
این اصطلاح را آویزه گوشتان کنید: «آدم دستپاچه کار را دو بار میکند». اصلاً عجله نکنید چون این کار میتواند منجر به نوسانات و تغییرات غیرقابلقبولی در طرز بیان شما شود. بدانید که دو نوع تسک وجود دارند: تسکهای با راهنما (guided tasks) (با صدای بلند بخوانید و جملات را تکرار کنید) و تسکهای مستقل (independent tasks) (تصویر را توصیف کنید و لکچر را با کلمات خودتان بازگو کنید). معمولاً انجام تسکهای با راهنما آسانتر است چون میدانید از شما چه خواسته شده است. وقتی که با صدای بلند میخوانید سرعتتان را طوری تنظیم کنید که بتوانید با همان سرعت یک تصویر را توصیف کنید. و مهمتر از همه اینکه سرعت مناسب را پیدا کنید. الگوریتم PTE بیشتر به کیفیت علاقهمند است تا کمیت.
اگر الگوریتم نتواند صدای شما را بشنود نمیتواند به شما نمره بدهد. واضح حرف بزنید و مطمئن شوید صدای شما را میشوند. همچنین نباید مثل دیوانهها داد بزنید! با این کار فقط صدای خودتان را از شکل طبیعی آن خارج میکند و برای داوطلبان دیگر در اتاق آزمون ایجاد مزاحمت میکنید. بعضی از افراد معتقد هستند که در PTE به زنها ظلم میشود! این افراد معتقدند که صدای آنها لطیفتر است و بنابراین ضبط آن سختتر. ابداً اینگونه نیست.