عادات بد زیادی وجود دارند، مثل گفتن um و ah (صداهای حشو و زائد)، به عقب برگشتن و تکرار یک جمله و تغییر دادن سرعت بسته به سطح اعتماد به نفس خود. در اینجا چند مورد از این عادات بد را برجسته میکنم که میتوانند بر نمره PTE شما تأثیر بگذارند.
اگر این کار را انجام بدهید به احتمال زیاد نشانهگذاریهای مهم مثل نقطهها و کاماها را محو میکنید. این کار در بین سخنوران انگلیسی آسیای جنوبی کاملاً رایج است. من به این اتفاق اثر «مسلسل» میگم، چون شبیه رگبار یک تفنگ است. گفتار شما نباید بیوقفه باشد، وگرنه طاقتفرسا میشود. آرام باشید، نفسی تازه کنید و در جاهای لازم مکث کنید.
این کار یک جنبه فرهنگی دارد. استرالیاییها و دیگر سخنوران بومی اغلب تن صدای خود را در جملاتی که نیاز نیست بالا میبرند. ما در حالت عادی این کار را در زمان سؤال پرسیدن انجام میدیم، مثلاً «?Do you know where the toilet is» آهنگ (intonation) صعودی به شنونده کمک میکند تا بداند شما در حال سؤال پرسیدن هستید. این را با جمله «.We’re leaving early tomorrow» مقایسه کنید. تن آن مثل یک سؤال است ولی در واقع یک جمله بیانگر قصد قبلی است. خلاصه اینکه اگر به دنبال کسب اجازه نیستید طوری حرف نزنید که اینگونه به نظر برسد.
یک اصطلاح دیگر: «عروس نمیتونست برقصه میگفت اتاق کجِ». به شما توصیه میکنم که تقصیر را گردن الگوریتم نندازید. با آمادگی کامل سر جلسه بروید و قطعاً نمره بالایی میگیرید.