برخی افراد متن‌های درک مطلب تاریخی را دوست دارند و برخی دیگر این متن‌ها را خسته کننده می‌دانند. به هر صورت، شما احتمالاً حداقل با یک متن تاریخی در GMAT مواجه خواهید شد، پس بیایید درباره‌ی چگونگی سر و کله زدن با این متن‌ها صحبت کنیم.
بیایید با این موضوع شروع کنیم: اگر به عنوانی برخورد کردید که فکر می‌کنید خسته کننده است، تظاهر کنید در حال خواندن برای دوستی هستید که آن عنوان را دوست دارد. در حقیقت، من در حالی وارد آزمون جی مت می‌شوم که دوستان خاصی را در ذهن خود تجسم می‌کنم که عناوینی را که من دوست ندارم، آن‌ها دوست دارند. پس وقتی به یکی از این متن‌ها برخورد می‌کنم، به آن دوستان خود فکر می‌کنم و این به من کمک می‌کند تا توجه بیشتری به آن متن داشته باشم و بتوانم با دوستانم درباره‌ی این متنی که می‌دانم آن‌ها دوست خواهند داشت، صحبت کنم.
متنی که برای شما انتخاب کرده‌ام از سوالات آزادی می‌آید که با نرم‌افزار GMATPrep® طراحی شده است. این متن برخلاف امتحان‌های واقعی که دارای 3 یا 4 سوال است، 5 سوال دارد و من نمی‌خواهم بلافاصله همه‌ی آن‌ها را به شما بدهم. ما امروز به یک سوال از این متن خواهیم پرداخت و در بخش‌های بعدی درباره‌ی سوالات دیگر بحث خواهیم کرد.
حالا بیایید درباره‌ی زمان‌بندی صحبت کنیم. در کل، تقریباً 2 تا 3 دقیقه برای خواندن متن فرصت دارید (در زمانی کوتاه‌تر اگر خواننده‌ی سریعی هستید و این عنوان را دوست دارید؛ در زمانی طولانی‌تر، اگر در خواندن آهسته هستید و از این نوع عناوین خوش‌تان نمی‌آید).
بسته به اینکه آن سوال چقدر دارای جزئیات است، به خود حدود 1 تا 2 دقیقه برای پاسخگویی به آن زمان بدهید. نخستین سوالی که به شما می‌دهم یک سوال نسبتاً عمومی است که فقط 1 دقیقه برای پاسخ دادن به آن زمان دارید. در کل، به خود 3 تا 4 دقیقه برای خواندن متن و جواب دادن به سوال نخست زمان بدهید.
آماده‌اید. شروع می‌کنیم!
“Two recent publications offer different assessments of the career of the famous British nurse Florence Nightingale. A book by Anne Summers seeks to debunk the idealizations and present a reality at odds with Nightingale’s heroic reputation. According to Summers, Nightingale’s importance during the Crimean War has been exaggerated: not until near the war’s end did she become supervisor of the female nurses. Additionally, Summers writes that the contribution of the nurses to the relief of the wounded was at best marginal. The prevailing problems of military medicine were caused by army organizational practices, and the addition of a few nurses to the medical staff could be no more than symbolic. Nightingale’s place in the national pantheon, Summers asserts, is largely due to the propagandistic efforts of contemporary newspaper reporters.
“By contrast, the editors of the new volume of Nightingale’s letters view Nightingale as a person who significantly influenced not only her own age but also subsequent generations. They highlight her ongoing efforts to reform sanitary conditions after the war. For example, when she learned that peacetime living conditions in British barracks were so horrible that the death rate of enlisted men far exceeded that of neighboring civilian populations, she succeeded in persuading the government to establish a Royal Commission on the Health of the Army. She used sums raised through public contributions to found a nurse’s training hospital in London. Even in administrative matters, the editors assert, her practical intelligence was formidable: as recently as 1947 the British Army’s medical services were still using the cost-accounting system she devised in the 1860s.
“I believe that the evidence of her letters supports continued respect for Nightingale’s brilliance and creativity. When counseling a village schoolmaster to encourage children to use their faculties of observation, she sounds like a modern educator. Her insistence on classifying the problems of the needy in order to devise appropriate treatments is similar to the approach of modern social workers. In sum, although Nightingale may not have achieved all of her goals during the Crimean War, her breadth of vision and ability to realize ambitious projects have earned her an eminent place among the ranks of social pioneers.”
“In the last paragraph, the author is primarily concerned with
“(A) summarizing the arguments about Nightingale presented in the first two paragraphs
“(B) refuting the view of Nightingale’s career presented in the preceding paragraph
“(C) analyzing the weaknesses of the evidence presented elsewhere in the passage
“(D) citing evidence to support a view of Nightingale’s career
“(E) correcting a factual error occurring in one of the works under review”
نظرتان چیست؟ نقشه‌ی متن شما چگونه به نظر می‌رسد؟ در اینجا داستان اصلی (یا داستان ساده) چیست؟
این نقشه‌ی من برای این متن است:
داستان در اینجا چیست؟ سامرز فکر می‌کند فلورنس نایت‌اینگل شخصیت بزرگی نبوده است و دلایل چرایی این موضوع را نیز بیان می‌کند. 'ویراستارها' (هر کسی که هستند) با او مخالفند- آن‌ها بر این باورند که فلورنس نایت‌اینگل تاثیر زیادی هم بر زمان خود و هم بر آینده گذاشته است و نویسنده با دیدگاه دوم موافق است: فلورنس نایت‌اینگل تاثیر زیادی هم بر زمان خود و هم بر آیندگان گذاشته است (اگرچه نویسنده اذعان می‌کند، سامرز ممکن است دارای خوبی‌های کوچکی نیز باشد و شاید در مورد برخی از موفقیت‌های فلورنس نایت‌اینگل اغراق شده است).
متن پیشاپیش به من می‌گوید که این دو کتاب دیدگاه‌های متفاوتی دارند، پس من آن‌ها را به ترتیب پاراگراف‌ها شماره‌گذاری می‌کنم. این به من کمک می‌کند تا آن‌ها را از یکدیگر جدا نگه دارم. (ضمناً، (ex) کلمه‌ی اختصاری کوچک من برای این عبارت است: 'این متن چندین مثال برای پشتیبانی از این نکته ارائه می‌دهد.'
جالب این است که نویسنده دیدگاه خود را بسیار واضح بیان می‌کند- حتی با استفاده از ضمیر 'من' در متن. این غالباً در GMAT رخ نمی‌دهد. او با #2 موافق است، اگرچه اذعان می‌کند که #1 ممکن است دارای نکات درستی باشد.
تا اینجا، من هنوز هیچ‌کدام از سوالات را ندیده‌ام اما همچنان حدس می‌زنم که حداقل یکی از سوالات به تفاوت دیدگاه بین سامرز و ویراستارها اشاره می‌کند. من همچنین تصور می‌کنم چند گزینه‌ی فریبنده سعی می‌کند مرا به اشتباه گرفتن نظر آن‌ها یا به اشتباه گرفتن اینکه نویسنده با کدام‌یک از آن نظرات موافق است، رهنمون سازد. پس باید یادداشت‌های بسیار روشن و واضحی درباره‌ی آن اطلاعات بنویسم.
بسیار خُب، بگذارید به این سوال پاسخ دهیم. این چه نوع سوالی است؟
این سوالی کمتر شایع است اما تحت عنوان ایده یا هدف اصلی قرار می‌گیرد. به جای پرسیدن درباره‌ی هدف اصلی کل متن، سوال فقط به هدف اصلی پاراگراف نهایی می‌پردازد.
هدف اصلی آن پاراگراف چیست؟ چرا نویسنده آن را در متن گنجانده است؟
در پاراگراف نهایی، او نظر خود را بیان کرده است. او در کل با #2 موافق است (حتی چند مثال دیگر برای پشتیبانی از این دیدگاه بیان می‌کند)، اگرچه اعتراف می‌کند که #1 ممکن است دارای خوبی‌هایی نیز باشد. پس جواب صحیح باید با این ایده همراه باشد- او با نکته‌ی ارائه شده در پاراگراف دوم موافق است.
بیایید جواب‌ها را چک کنیم.
“(A) summarizing the arguments about Nightingale presented in the first two paragraphs”
این گزینه بسیار خنثی است اما پاراگراف 3 خنثی نیست. نویسنده در این پاراگراف چیزی را خلاصه نمی‌کند- او قطعاً با دیدگاه دوم موافق است و حتی مثال‌های جدیدی برای حمایت از این دیدگاه فراهم می‌کند. (حدس من بر این است که این گزینه‌ی فریبنده برای کسی است که فکر می‌کند این یک سوال 'هدف اصلی' است- متن کلاً درباره‌ی این دو بحث متفاوت است اما پاراگراف سوم این بحث‌ها را خلاصه نمی‌کند.)
“(B) refuting the view of Nightingale’s career presented in the preceding paragraph”
نه، این اشتباه است. پاراگراف 'قبل' پاراگراف دوم است اما او با پاراگراف دوم موافق است. شما می‌توانید بگویید او دیدگاه ارائه شده در پاراگراف نخست را رد می‌کند، نه پاراگراف دوم را.
“(C) analyzing the weaknesses of the evidence presented elsewhere in the passage”
او به دلایل دیگر ارائه شده در پاراگراف‌های قبلی اشاره‌ای نمی‌کند. در عوض، دلایل جدیدی برای پشتیبانی از یکی از این دیدگاه‌ها عرضه می‌کند.
“(D) citing evidence to support a view of Nightingale’s career”
بله! جواب درست همین است. او دلایل جدیدی ذکر و از یک دیدگاه خاص حمایت می‌کند (دیدگاه ارائه شده در پاراگراف دوم).
“(E) correcting a factual error occurring in one of the works under review”
نویسنده نمی‌گوید هر یک از اطلاعات قبلی اشتباه است. به جای آن، او شواهد دیگری برای حمایت بیشتر از این دیدگاه فراهم می‌کند که نایت‌اینگل تاثیر مهم و مثبتی بر جهان گذاشته است. این هم گزینه‌ی درست نیست.
جواب صحیح (د) است.
نکات کلیدی و مهم برای درک مطلب
1) برای متن نقشه‌ای تهیه کنید. هر پاراگراف را در آن ترسیم کنید و متن اصلی را (نه با همه‌ی جزئیات آن) در نقشه‌ی خود آورید. توجه خاص و ویژه‌ای به تضادها یا تغییر جهت‌ها در متن (که بعضی‌وقت‌ها پیچش (Twists) نامیده می‌شود) داشته باشید.
2) وقتی نقشه‌ی خود را درست می‌کنید، داستان ساده‌ای برای خود بیان کنید و آن را به تصویری بزرگ تبدیل سازید. بعد از آن به دوست خود چه خواهید گفت؟ شما وارد تمام جزئیات خاص نخواهید شد؛ غالباً داستان ساده/ایده‌های اصلی را به دوست خود خواهید گفت.
3) سوالات ایده‌ی اصلی ممکن است بعضی‌وقت‌ها از شما به جای کل متن فقط درباره‌ی یک پاراگراف سوال کند. وقتی با چنین سوالاتی مواجه شدید، فقط باید بر همان یک پاراگراف تمرکز کنید.