کلمه ی that کلمه ایه که برای استفاده در آزمون GMAT خیلی انعطاف پذیره. نقش های مختلفی می گیره و خیلی راحت میتونه اشتباه گرفته بشه. اخیرا این کلمه خیلی حواس پرت کن بوده. حالا بذارید ببینیم این that اساساً کجا و چطور استفاده می شه.
به عنوان modifier
اولین باری که بچه ها that رو می بینن، وقتیه که دارن modifier ها رو یاد می گیرن. That می تونه یه اسم و توصیف کنه و در موردش توضیح بده، که توی مقاله ای درباره ی معرّف های اسمی کامل توضیحش دادیم. حالا ببینید that به عنوان modifier چطور استفاده می شه:
Did you see the cat that had a bushy tail?
The village that was overrun with rats was visited by the Pied Piper.
Running through the square, the boy that had stolen the bread looked over his shoulder for pursuers.
توی هر سه مثال، modifier ما به یه اسم برمی گرده. همه ی این modifier ها که به اسم برمی گردن 'ضروری' هستن، این یعنی برای اینکه معنی جمله رو به خوبی متوجه بشیم بهشون نیاز داریم. اگه هر کدوم از این جمله ها رو بخونید و بعد modifier ش رو حذف کنید، به جمله ای می رسید که از لحاظ گرامری درسته ولی یه عنصر اصلی رو کم داره. اینو با حالتی که modifier توی جمله ضروری نیست، مقایسه کنید:
The dog, which had black and white spots, panted heavily after the race.
اینکه سگ خال خال های سفید و مشکی داشته، برای فهمیدن جمله ضروری نیست. با این حال، modifier ی که از ' that ' استفاده می کنه، باید ضروری باشه. ضمنا، جملات قبلی رو یه بار دیگه بخونید تا modifier ضروری شون روپیدا کنید. اگه اونا رو حذف کنید، جمله دیگه معنی درستی نداره.
وقتی که می بینید that به عنوان modifier استفاده شده، وظیفه تون اینه که مطمئن بشید از اینکه اون داره یه اسم و توصیف میکنه ، نه یه صفت، عبارت، یا هر قسمت دیگه ای از جمله رو.
به عنوان ضمیر
جای دیگه ای که ممکنه به that بر بخورید، جاییه که that به عنوان ضمیر استفاده می شه. کلمات this ، that ، these و those همگی ضمیر اشاره به حساب میان، که البته that خیلی پرکاربردتر از بقیه س. این کلمه باید همون قواعدی رو رعایت کنه که ضمیر های دیگه رعایت می کنن. یعنی باید با مرجع ضمیر تطابق داشته باشه و به درستی به مرجع ضمیر برگرده. اگه جمله از این لحاظ که that به چه کلمه ای برمی گرده مبهم باشه، جمله ی غلطیه. بله، that از همه ی ضمیرهای کشنده ی دیگه، سخت تره (منظور از بقیه them ، their و they هست). مرجع ضمیر رو توی این جمله پیدا کنید:
In the past, it was not uncommon for women to be regarded as second-class citizens, but in most modern societies that is considered an unacceptable philosophy.
توی این جمله that به یه اسم برنمی گرده، بلکه به یه عبارت بر میگرده. یعنی عبارت women were regarded as second-class citizens . خب، GMAT چطور می تونه اینو مبهم کنه؟ این جمله رو با تغییر کوچکی که توش ایجاد شده ببینید:
In the past, it was not uncommon for women to be regarded as second-class citizens and for people of other races to be viewed almost as monsters, but in most modern societies that is considered an unacceptable philosophy.
حالا دو تا عبارت داریم که می تونن مرجع ضمیر باشن. اون که راجع به women هست و اونکه راجع به races هست. واضح نیست که that باید به کدومش برگرده. That مفرده پس قاعدتا باید به یه عبارت برگرده.
به عنوان جمله ی اسمیه ( noun clause )
ضمیر that میتونه به یه عبارت برگرده. اخیرا در GMAT از این کلمه در جمله های اسمیه استفاده می شه. اغلب در موارد اصطلاحی ازش استفاده می شه، پس اگه به نظرتون آشنا نیستن فلش کارت هاتون و آماده کنید، ولی بذارید اول به چندتا مثال نگاهی بندازیم:
The rules state that anyone without shoes will not receive service.
For centuries scientists held the belief that the world was flat, but that was replaced by the idea that the world was, in fact, round.
در مثال اول، that در ابتدای یه عبارت اسمی به کار رفته که داره قوانین و توصیف میکنه. جمله ی دوم دوتا عبارت اسمی داره که اولشون that به کار رفته و در یه مورد هم that به عنوان ضمیر به کار رفته. در این مورد that برمی گرده به این عبارت اسمی: “the world was flat.” . حالا ضمیری داریم که در عبارت اسمی به کار رفته، یعنی حالتی که that برمیگرده به عبارتی که خودش با that شروع شده. با این حال،جمله هیچ ابهامی نداره، پس درسته.
سوال اصلی اینه که کجا that برای عبارت اسمیه لازمه. جالبه بدونید که خودِ عبارت نیست که اینو تعیین می کنه بلکه کلمه ای اینو تعیین می کنه که قبل از that میاد. اینا کلمه هایی هستن که معمولا عبارت اسمی ای می خوان که با that شروع شده باشه:
He believes that…
She states that…
They concluded that…
It claimed that…
این ها اصطلاح هستن، اما با این حال ویژگی هایی دارن که ممکنه متوجهش شده باشید:
اگه دقیق تر بخوایم بگیم، هر کدوم ار این کلمه ها که در ابتدای یه جمله قرار می گیرن، یه واقعیت یا چیزی رو که همه معتقدن واقعیت داره رو نشون می دن. وقتی یه عبارت رو در جایی استفاده می کنیم که یه واقعیت رو بیان می کنه، اغلب از that استفاده می کنیم.
“He presented the fact that this must be true.”.
مشکل این نکته اینه که در انگلیسی محاوره ای معمولا استفاده از that رو نادیده می گیریم، این یعنی شنیده هاتون اغلب شما رو منحرف میکنن. کدوم از این جمله ها، وقتی بلند گفته می شه، درست به نظر میاد؟
I believe ghosts exist.
I believe that ghosts exist.
به نظر خیلی ها، هر دوی این جملات وقتی گفته می شن، درست به نظر میان. GMAT می گه که جمله ی اول غلطه چون that حتما باید توی جمله باشه. هیچ وقت در مورد چنین ساختارهایی گول چیزی که گوشتون شنیده رو نخورید.
That ممکنه به شکل های دیگه ای هم استفاده بشه، اما این ما در این مقاله حالت های اصلی استفاده ی این کلمه در GMAT رو توضیح دادیم. خیلی جالبه که کلمه ای انقدر انعطاف پذیره ودر عین حال قابل کنترل هم هست.