فردریک هالیدی، یکی از خوانندگان این وبلاگ، این عبارت عجیب رو به من یادآوری کرد. این عبارت، برای هشدار دادن به كسی استفاده میشه که قصد داره یه عمل غیرضروری (که غالباً علت اون، عصبانیت یا حرصه) رو انجام بده، عملی كه خودتخریبیه. برای مثال، کسی نقشه‌ی انتقام کشیده، اما این عمل، درنهایت منجر به بروز آسیب بیشتر به خود فرد انتقام‌گیرنده میشه تا کسی که قراره ازش انتقام گرفته بشه. افسانه‌ها حاکی از اونه كه این عبارت از جایی میاد که زنان پرهیزگار، برای محافظت از پاکدامنی‌شون، خودشون رو از ریخت می‌انداختن. مشهورترین اونا سنت ابا، مادر مقدس صومعه‌ی کولدینگهام بود. در سال 867، دزدان دریایی وایکینگ، به اسکاتلند آمدند و وقتی این خبر به سنت ابا رسید، او از راهبه‌های صومعه خواست که بینی و لب‌های بالایی خود را بِبُرند تا برای وایکینگ‌ها، زشت و نامطلوب به نظر برسن. دزدان وایکینگی چنان از این اتفاق دچار انزجار شدند که تمام ساختمان صومعه را به آتش کشیدند، در حالیکه راهبه‌ها داخل آن بودند.

از این عبارت تو همچین جمله‌ای استفاده کنین:

“I’m angry that my colleague was promoted before me, so I might just quit.” – “But you like your job and you need the money. If you react like that you’re just cutting your nose off to spite your face.”