تمرکز جمعیت مهاجرین در کانادا و تاثیر آن در اقتصاد

مهاجران کانادایی بیشتری از قبل، در خارج از تورنتو، ونکوور و مونترال ساکن می شوند. این خبر خوبی برای رشد اقتصادی در سراسر کانادا است. کانادا کشوری است که در آن مهاجران از لحاظ تاریخی در سه مکان اصلی (تورنتو، ونکوور و مونترال) ساکن شده اند. در سال 2021، 29.5 درصد از مهاجران اخیر کانادا - کسانی که بین سال های 2016 تا 2021 به کانادا آمده اند - در تورنتو فرود آمدند، در حالی که 12.2 درصد در مونترال ساکن شدند و کمی کمتر از آن (11.7 درصد) تصمیم گرفتند ونکوور را اولین شهر خود در کانادا بنامند. این روندی است که در 50 سال گذشته به طور مداوم تکرار شده است. به عنوان مثال، اعداد سرشماری از سال 1999 نشان می دهد که در سه سال انتخابی مختلف - 1999، 2001 و 2006 - در ربع قرن گذشته، بیش از 68 درصد از مهاجران در هر سال تصمیم گرفتند در این سه شهر مستقر شوند. با این حال، طبق سرشماری 2021 کانادا، این واقعیت اکنون در حال تغییر است.

این روزها، در سراسر کانادا چه می گذرد؟

داده‌های تازه‌ترین سرشماری آمار کانادا (Statistics Canada) نشان می‌دهد که سهم مهاجران اخیر که در سه مرکز شهری بزرگ کانادا مستقر شده‌اند، به روند کاهشی خود ادامه می‌دهد. درصد مهاجران مستقر در یکی از این سه شهر 2.6٪ (از 56.0٪ به 53.4٪)، طی دوره گزارش پنج ساله (2016 تا 2021) برای آخرین داده های سرشماری، کاهش یافت. مونترال، منطقه کلان شهر سرشماری (CMA) بود که بیشترین کاهش را در کل اسکان مهاجران تجربه کرد، جایی که سهم مهاجرت از 14.8 درصد در سال 2016 به 12.2 درصد در سال 2021 کاهش یافت.

در همین حال، تعداد فزاینده‌ای از مهاجران اخیر، مناطق خارج از تورنتو، مونترال و ونکوور را انتخاب می‌کنند. در واقع، منطقه اتاوا-گاتینو شاهد رشد 1.3 درصدی در اسکان مهاجران بود (3.1 درصد در سال 2016 به 4.4 درصد در سال 2021). علاوه بر این، در همان بازه زمانی کیچنر-کمبریج-واترلو درصد مهاجران خود را تقریباً دو برابر کرد (1.2٪ تا 2.1٪)، در حالی که بیش از سه درصد از مهاجران اخیر در 'شهرهای کوچک' (4.4٪) و 'روستایی' (3.2٪) فرود آمدند. 

در مقیاس بزرگتر، مهاجران اخیر نیز در حال گسترش به استان های مختلف در سراسر کانادا هستند. در سال 2021، پنج استان شاهد افزایش سهم خود از مهاجران اخیر نسبت به سرشماری های قبلی بودند. در طول دوره گزارش پنج ساله که در آخرین سرشماری کانادا گنجانده شده است، سهم انتاریو از مهاجران اخیر از 39٪ (2016) به 44٪ (2021) افزایش یافته است. در همین بازه زمانی، مهاجرت به بریتیش کلمبیا از 14.5 درصد به 14.9 درصد رسیده است، در حالی که اسکان مهاجران در نوا اسکوشیا (1 درصد به 1.6 درصد)، نیوبرانزویک (0.8 درصد به 1.2 درصد) و جزیره پرنس ادوارد (0.3% به 0.4%) نیز بهبود یافته است. 

این توزیع مهاجران جدید برای کانادا چه معنایی دارد؟

به همان دلایلی که کانادا برنامه های نامزد استانی (PNPs) خود را در سال 1998 معرفی کرد، مهاجرت گسترده در سراسر کانادا، از طریق توسعه اقتصادی در مناطق کوچکتر کشور، به کل کشور سود می رساند.

از آنجایی که مهاجران بیشتری در مناطق مختلف کانادا مستقر می شوند (چه از طریق یکی از یازده PNP یا یک مسیر مهاجرتی دیگر) این تازه واردان به رفع نیازهای بازار کار خاص منطقه ای که در آن زندگی می کنند کمک خواهند کرد. طبیعتاً، این منجر به رشد اقتصادی در آن مناطق می شود. مهاجران جدید شاغل می شوند، درآمد کسب می کنند و متعاقباً پولی را خرج می کنند که به اقتصاد باز می گردد. شواهدی از این موضوع را می توان در این واقعیت یافت که گفته می شود مهاجرت به رشد نیروی کار 79.9 درصدی در کانادا بین سال های 2016 تا 2021 کمک کرده است.

علاوه بر این، تازه واردان به پرداخت مالیات در حالی که پول خود را برای مسکن، حمل و نقل و سایر ملزومات خرج می کنند، ادامه خواهند داد. همچنین این موضوع باعث می شود که اقتصاد در نقاطی از کشور که شاهد رونق اخیر در مهاجرت می باشند، رشد کند. در نهایت، رشد جمعیت تجربه شده توسط این مقاصد جدید در سراسر کانادا، به نفع کل این کشور خواهد بود، زیرا بخش های بیشتری از کانادا از نظر اقتصادی توسعه خواهد یافت که به تقویت کانادا در کل کمک خواهد کرد.