وقتی با سوالی که جوابش تو متنه، روبرو شدید، اول متن رو بخونین، نه سوال رو. به دو دلیل، این غالباً استراتژی بهتریه. اول اینکه، شما هر بار فقط میتونید یک سوال رو ببینید، اما برای هر متن، سه یا چهار سوال طراحی میشه. پس، اگه متن رو در تلاش برای پیدا کردن جواب سوال اول بخونید، ممکنه بهشکل ناخودآگاه، بخشهایی از متن رو نادیده بگیرید که برای سوالهای بعدی، مهمه.
دوم اینکه، حتی سوالهایی که ظاهراً در مورد یک نکتهی کوچک یا فرعیه، برای پاسخ صحیح، نیاز به یک درک جامع از کل متن داره. اگه بهدنبال یک نکته یا موضوع فرعی نباشین و در عوض، ایدهی اصلی متن رو بخونین، تو اکثر سوالا، احتمال بیشتری وجود داره تا جواب صحیح رو شناسایی کنین.
در نقطهی مقابل، برای سوالای Critical Reasoning، خوندن خود سوال قبل از خوندن بحث، ایدهی خوبیه. تو این روش، میتونین تعیین کنین که به چه نوع سوالی برای پاسخ دادن نیاز دارین و اون بحث رو با جستجو برای آنچه که نیاز دارین، بخونین. برای مثال، اگه این یه سوال 'تضعیفکنندهی بحثه'، باید بهدنبال شناسایی نتیجهی بحث باشین و هرگونه نقص یا اشتباهی رو پیدا کنین. اما اگه این یه سوال 'استنباطیه'، نباید بهدنبال نقص یا اشتباهی باشین، چون عبارتهای استنباطی، امتداد بحث هستن (نه عبارتهایی که اون رو تضعیف کنن.)