آزمون SAT طوری طراحی شده که با کنار هم گذاشتن گزینه های خیلی شبیه به هم، شما رو فریب میده تا گزینه ی غلط رو انتخاب کنید. قبل از اینکه گزینه ها رو بخونید خودتون به سوال جواب بدید.
به گوی شیشه ای تون زل بزنید و جواب خودتون به سوال رو پیدا کنید. این استراتژی دقیقا برای این طراحی شده که این حقه ی سوال ها رو بی تاثیر کنه. اگر با این استراتزی پیش نرید، مسیر فکری تون احتمالاً اینطوری منحرف می شه:
'خب، سوال رو خوندم، گزینه ی A قطعاً حذف می شه. B یه جورایی درست به نظر میاد. در مورد C مطمئن نیستم اما اگه اینطوری بهش نگاه کنیم می تونه درست باشه' و به همین ترتیب... . الان دیگه زمانیه که توی تله ی طراحان سوال و گزینه های شبیه به هم اون ها افتادید. رویکرد برعکس اون رو پیش بگیرید. وقتی سوال رو می خونید، اول خودتون بهش جواب بدید وبعد برید گزینه ها رو بخونید. این بهتون کمک میکنه که گزینه های SAT روی طرز فکرتون تاثیری نذارن، به خصوص اون گزینه های غلط. اگر با اون نوع از سوالات رو به رو هستید که ازتون میخواد هدف کلی متن رو تشخیص بدید، با خودتون فکر کنید که تیتر این متن چی می تونه باشه. اگر سوال استنباط هست، با خودتون فکرکنید 'نظر نویسنده راجع به مسئله ای که این سوال مطرح میکنه چی می تونه باشه؟' حتی اگه جواب دادن به سوال براتون سخته ونیاز دارید که به متن برگردید و دوباره اون روبخونید، این کار رو بکنید و قبل از اینکه گزینه ها رو بخونید خودتون به سوال جواب بدید.
نکته ی کلیدی اینجا اینه که گزینه ای که شما انتخاب می کنید باید بر اساس متن، درست و با اون همسو باشه. گزینه های درست در سوالات SAT اون هایی هستن که متن تاییدشون می کنه، وگرنه گزینه ها مبهم می شن و به همون مشکل پاسخ ندادن سوالات که کمی بالاتر گفتم بر می خورید.
هشدار: این روش فقط در صورتی بهتون کمک میکنه که بتونید متن روبخونید و اون رو متوجه بشید و همچنین تجربه ی پاسخ دادن به سوالات SAT رو داشته باشید! به همین دلیله که تا نمره تون به 600 نرسه، من این راه رو پیشنهاد نمی دم چون ممکنه که جوابی که در ذهن خودتون به سوال می دید، اشتباه باشه.