چگونه نمره آیلتس خود را افزایش دهید؟

قبل از پرداختن به بحث اصلی، ذکر چند نکته درباره‌ی آزمون آیلتس از اهمیت زیادی برخورداره. خیلی از شماها حتماً درباره‌ی امتحان آیلتس شنیدین اما ایده‌ی مشخصی درباره‌ی این امتحان تو ذهن ندارین. آیلتس مخفف این عبارته:

International English Language Testing System

آیلتس آزمون خوبی برای ارزیابی توانایی‌های داوطلبا تو زبان انگلیسیه. آیلتس برای صحبت‌کنندگان به زبان انگلیسی غیربومیه که می‌خوان به کشور دیگه‌ای مهاجرت کنن یا تو کشوری کار کنن که انگلیسی زبان اصلی ارتباطات مردم اونجاست. در حال حاضر، آیلتس به همراه آزمونای مشابه دیگه‌ای همچون تافل و TOEIC مهم‌ترین آزمونای سنجش زبان تو دنیان.

هدف هر چی باشه، به مدرک آیلتس تو چند تا کشور نیازه و داوطلب باید نمره‌ی Band مشخصی رو تو این امتحان بگیره تا توسط مسئولان آموزشی و مهاجرت تائید بشه. بدون یه نمره‌ی آیلتس استاندارد، سفارتخونه‌ها تمایل کمتری برای دادن ویزا به متقاضیان دارن. پس داشتن یه نمره‌ی Band آیلتس خوب مهمه. اگرچه هیچ استاندارد دقیقی برای گرفتن ویزا وجود نداره اما با نمره‌ی بالاتر تو آزمون آیلتس، احتمال گرفتن ویزا افزایش پیدا می‌کنه. نمره‌ی آیلتس بین 1 تا 9 محاسبه میشه. این نمره بر اساس عامل پذیرش آکادمیک یا اهداف دیگه متغیّره. هر ساله، داوطلبای آیلتس زیادی تو سراسر جهان متقاضی میشن اما همه نمی‌تونن به نمره‌ی دلخواه‌شون دست پیدا کنن.

برای گرفتن یه نمره‌ی Band خوب تو آزمون آیلتس یه سری نکات و ترفندهایی هست. از اونجایی‌که تعداد افرادی که تو آزمون آیلتس شرکت می‌کنن رو به افزایشه، آیلتس موقعیتش رو به‌عنوان محبوب‌ترین آزمون زبان انگلیسی تو جهان استحکام بخشیده. پس جدی گرفتن این آزمون و آماده شدن از قبل برای اون مهمه. این کار به داوطلب کمک میکنه تا آزمون رو بهتر بشناسه و نمره‌ی Band خوبی بگیره. این مقاله خواننده رو درباره‌ی بخش اسپیکینگ آیلتس مطلع میکنه. پس بریم برای شروع.

4 بخش تو آزمون آیلتس هست و اسپیکینگ یکی از اونا و در واقع، بخش مهم اونه و کمک زیادی به ارزیابی داوطلب میکنه.

اسپیکینگ (صحبت کردن) کلید برقراری ارتباطه. افراد از زبان برای بیان احساسات و افکارشون استفاده می‌کنن. استفاده‌ی درست از زبان برای موفق شدن تو زندگی عادی ضروریه. پس داوطلب باید اسپیکینگ رو جدی بگیره و به آمادگی لازم دست پیدا کنه.

کل آزمون آیلتس حدوداً 2 ساعت و 55 دقیقه طول میکشه. بسته به مرکز و مکان امتحان، آزمون اسپیکینگ ممکنه چند روز قبل یا بعد از آزمونای دیگه رخ بده. آزمون اسپیکینگ از بخش 1، بخش 2 و بخش 3 تشکیل شده. هر یک از این بخشا عملکرد خاص خودشون رو دارن و داوطلب باید به سوالای هر بخش به‌درستی جواب بده. 11 تا 14 دقیقه برای کامل کردن بخش اسپیکینگ فرصت دارین. ممتحن یک فرد باتجربه و آموزش‌دیده‌اس که مهارت اسپیکینگ شما رو ارزیابی می‌کنه و بر اساس اون بهتون نمره میده. کل جلسه‌ی امتحان‌تون ضبط میشه و ممتحن دیگه‌ای اون رو می‌شنوه و نمره‌ای بهش میده. قبل از دادن نمره‌ی نهایی، میانگین هر دو نمره‌ی Band محاسبه میشه.

اسپیکینگ- بخش 1: بحث عمومی/مقدمه

بخش 1 آزمون اسپیکینگ حدوداً 5 دقیقه طول میکشه و شما باید 6-4 سوال رو تو این بخش انتظار داشته باشین. تو این بخش، از داوطلب چند سوال عمومی پرسیده میشه. اکثر سوالا درباره‌ی اطلاعات خود داوطلبه، همچون نام، Spell کردن نام، بررسی هویتی داوطلب، شغل/حرفه، خانواده، شهر و غیره. داوطلب باید به سوالا مودبانه و متناسب با موضوع جواب بده. اضافه‌گویی‌های غیرضروری تو این بخش پذیرفتنی نیست. با این حال، از دادن جوابای خیلی کوتاه همچون 'بله' یا 'خیر' به هر صورت اجتناب کنین. از جملات کاملی مثل این استفاده کنین:

'Yes, I have a hobby and it is stamp collecting. In fact, I am a passionate stamp collector and have more than five thousand stamps in my collection.'

سوالات نمونه‌ای بخش 1 اسپیکینگ:

A.    My name is Christopher Alan. Could you tell me your name, please?

B.    Can I see your ID/passport?

C.    Where are you from? Is it a good place to live in?

D.    Tell me something about your family.

E.    What do you do in your spare time?

اسپیکینگ- بخش 2: Card Task/Cue Card داوطلب

بخش 2 اسپیکینگ واقع جالبه. به داوطلب یک یا دو دقیقه برای فکر کردن درباره‌ی عنوان و جواب به اون فرصت داده میشه. یه Card Task داوطلب به داوطلب داده میشه و از داوطلب خواسته میشه تا یک یا دو دقیقه فکر کنه یا درباره‌ی صحبت‌هاش یادداشت‌برداری کنه. سپری کردن بیش از دو دقیقه برای یادداشت‌برداری توصیه نمیشه.

داوطلب باید تو این بخش در صورت لزوم یادداشت‌برداری کنه. ممتحن یه صفحه کاغذ و یه خودکار/مداد به این منظور در اختیار داوطلب قرار میده. وقتی عنوان داده میشه، داوطلب از زمان خودش استفاده و شروع به جواب دادن میکنه. ممکنه 3-2 سوال نهایی تو انتهای این بخش داده بشه. صحبت کردن درباره‌‌ی عنوان رو تا زمانی‌که ممتحن بهتون نگفت، متوقف نکنین. با این حال، نباید خیلی زیاد درباره‌ی یه موضوع واحد صحبت کنین. 4 سوال دیگه توی Card Cue وجود داره و از شما انتظار میره به همه‌ی اونا پاسخ بدین.

سوالای نمونه‌ای Card Cue

Describe something you own which is very important to you.

You should say:

– what it is

– how long you have it

– how you use it

and explain why this is so important to you.

اسپیکینگ- بخش 3: بحث دو طرفه/بحث درباره‌ی جزئیات

بخش 3 آزمون اسپیکینگ به داوطلب حدود 4 تا 5 دقیقه زمان میده. این بخش یه کمی طولانی‌تر از بخش‌های قبلیه. تو این بخش برای دونستن توانایی‌های اسپیکینگ داوطلب، چند سوال پرسیده میشه و داوطلب باید به اونا به‌نرمی جواب بده. با این حال، این سوالا همیشه با عناوینی که تو بخش 2 داده میشه مرتبطه. شما باید انتظار داشته باشین که 6 تا 7 سوال تو این بخش پرسیده بشه.

سوالای نمونه‌ای بخش 3:

A.    Is it valuable in terms of money?

B.    Would it be easy to replace?

بخش 3- بحث دو طرفه:

Let’s consider first of all how people’s values have changed.

A.    What kind of things give status to people in your country?

B.    Have things changed since your parents’ time?

C.    Wha changes do you predict to take place in the next 20 years?

Finally, let’s talk about the role of advertising.

A.    Do you think advertising influences what people buy?

B.    Why it is important to ban some advertisements?

C.    What one product you were influenced to purchase because of an advertisement you saw on TV?

نکاتی برای ارتقای نمره‌ی Band اسپیکینگ‌تون:

نمره‌ی اسپیکینگ بر اساس مهارت اسپیکینگ داوطلب داده میشه و نکات زیر به داوطلب کمک میکنه برای کسب نمره‌ی بهتر برنامه‌ریزی کنن. لطفاً توجه داشته بشین که نکات زیر درباره‌ی همه‌ی بخشای آزمون اسپیکینگه و شما می‌تونین از اونا برای هر بخشی که می‌خواین، استفاده کنین.

خودتون رو نشون بدین:

صادقانه بگم که آدمای گوناگونی تو جهان وجود داره که همه یکسان نیستن. طبیعت متنوع دنیای ما نوعی از طبقه‌بندی رو میان افراد ایجاد کرده. برخی دوست دارن زیاد صحبت کنن، در حالیکه برخی دیگه سکوت رو ترجیح میدن. اما آیلتس یه آزمون رقابتیه. سکوت شما می‌تونه به بزرگ‌ترین دشمن‌تون برای گرفتن یه نمره‌ی Band خوب تبدیل بشه. اگه تو امتحان اسپیکینگ ساکت باشین، نمره‌ی ضعیفی می‌گیرین. مهم نیست تو زندگی شخصی‌تون پُرحرف هستین یا خجالتی. شما باید با احساس کامل خودتون رو در مقابل ممتحن نشون بدین.

مثلاً فرض کنین شخصی خجالتی می‌خواد تو بخش اسپیکینگ حضور پیدا کنه و او احساساتش رو به روش درستی بیان میکنه. چنین شخصی نمره‌ی خوبی تو اسپیکینگ میگیره. از طرف دیگه، وقتی یه فرد برون‌گرا با سوالا مشکل داره و نمی‌تونه به اونا درست جواب بده، مشخصه که ممتحن نمره‌ی ضعیفی به چنین شخصی میده.

طبیعتاً نباید چنین وضعی باشه. یه فرد درون‌گرا نمره‌ی بالاتری میگیره، اما یه فرد برون‌گرا نه. دلیلش فقط نشون دادن خودتونه. هر چی بیشتر بتونین خودتون رو تو امتحان نشون بدین، احتمال موفقیت‌تون بالاتر میره. پس نکته‌ی مهم این بخش نشون دادن تصویری واضح و دقیق از خودتونه تا ممتحن بتونه درباره‌ی ارزش‌های شما قضاوت کنه.

اسپیکینگ رو به امتحانی که ازش می‌ترسین، تبدیل نکنین:

داوطلبای آیلتس به دلایل گوناگون تو امتحان اسپیکینگ مضطرب میشن. دلایل زیادی می‌تونه برای این مشکل وجود داشته. داوطلب تو دوران دانشجویی از گرفتن نمرات پایین می‌ترسیده. وقتی نمره‌ی پایین می‌گرفته، احساس ناراحتی میکرده. و این ترس به امتحان اسپیکینگ هم کشیده شده. من خودم هم همین مشکل رو تو دوران مدرسه داشتم و افکار احمقانه‌ای مثل 'چه‌جوری این بار از موانع امتحان بگذرم' هم ذهنم رو پُر کرده بود. من مشکل دیگه‌ای هم در ارتباط با امتحان داشتم. گاهاً هیچ پیشنهادی تو ذهن برای آماده شدن برای امتحان نداشتم. این موضوعات ترس از امتحان رو افزایش میده و برای همه هم اتفاق میفته.

خُب حالا به این موضوع خاص توجه کنین. اگه کسی آزمون آیلتس و مخصوصاً بخش اسپیکینگ رو رو به‌عنوان یه امتحان جدی می‌گیره، فکر کنم رشته‌ی افکارش رو باید بلافاصله تغییر داد. اگه آزمون اسپیکینگ رو به‌صورت یه مکالمه با ممتحن در نظر بگیرین، این بخش براتون آسون‌تر میشه. ذهن و افکارتون از نگرانی پاک و احتمال شکست کمتر میشه.

نشون بدین اعتماد به نفس دارین:

اعتماد به نفس داشتن یکی از شرط‌های کلیدی قبل از شرکت تو آزمون اسپیکینگه. خیلی از داوطلبا اعتماد به نفس‌شون رو تو این امتحان از دست میدن. اونا کم‌کم باور می‌کنن که آیلتس امتحان متفاوت از دوران تحصیل‌شونه و حسی از ترس توشون ایجاد میشه. اونا نمی‌تونن امتحان رو یه ملاقات رزوانه در نظر بگیرین و فشار زیادی رو احساس می‌کنن. بله، آیلتس امتحان کاملاً متفاوتیه و قراره توانایی‌های داوطلب رو ارزیابی کنه. اگه کسی نتونه به نمره‌ی مطلوب برسه، گزینه‌هایی برای دوباره شرکت کردن تو امتحان داره. علاوه بر این، داوطلب نباید زیاد نگران سوالا باشه. متاسفانه، بخش قابل‌توجهی از داوطلبا هیچ آشنایی با امتحان ندارن و در نتیجه، اعتماد به نفس‌شون رو از دست میدن. وقتی وارد اتاق آزمون اسپیکینگ میشن، نمی‌تونن به‌سرعت یا به‌وضوح به سوالا جواب بدن. دچار کمبود اعتماد به نفس میشن. من فهمیدم که حتی افراد سوالایی رو که جواباشون رو می‌دونن رو هم ممکنه اشتباه پاسخ بدن. با از دست دادن اعتماد به نفس‌شون، اونا نمی‌تونن به سوالا درست جواب بدن. اما اگه اعتماد به نفس‌شون کافی باشه، قطعاً به نمره‌ی Band بهتری میرسن.

پس برای گرفتن یه نمره‌ی خوب، اعتماد به نفس داشته باشین. حداقلش اینه که تظاهر به داشتن اعتماد به نفس کنین.

تجربه‌های مرتبط رو بیان کنین:

آیلتس آزمون ساده‌ای اگه تجربه‌اش رو داشته باشین. من درباره‌ی تجربه‌ی حضور تو امتحان آیلتس صحبت نمی‌کنم. منظورم پی بردن به تجربه‌ی سوالاس. غالباً ممتحن چند تا سوال معمولی از زندگی عادی می‌پرسه که ما باهاش آشنا هستیم. مثلاً ممتحن از شما درباره‌ی خودتون می‌پرسه. تو این حالت می‌تونین از چند روش استفاده کنین. می‌تونین اون مکالمه رو تو چند جمله تموم کنین یا می‌تونین چیزی متفاوت از دیگران رو توصیف کنین. اینا دارای امتیاز اضافی برای شماست.

علاوه بر این، Card Cue داوطلب می‌تونه چیزی معمولی داشته باشه- تو بیشتر موارد، سوالای روتین توش وجود داره و شما می‌تونین با تجارب مرتبط‌‌تون به اونا جواب بدین. به این مثال توجه کنین. Card Cue ازتون می‌خواد داستان جالبی رو بگین. بهتره حادثه‌ای رو توصیف کنین که تو زندگی خودتون رخ داده یا اون رو شنیدین. ایجاد یه طرح جدید ایده‌ی خوبیه و ممتحن ممکنه از اون استقبال کنه. اما می‌تونه زمان شما رو تو امتحان هدر بده. پس، عاقلانه اینه که تو پاسخ به سوالا تو اون تجربه درگیر بشین.

خوب لباس بپوشید

خیلی جاها اثر اولیه‌ای که شما تو ذهن دیگران می‌ذارین، نقش مهمی تو زندگی بازی میکنه و اسپیکینگ یکی از اوناس. یه ضرب‌المثل میگه که انسان وقتی به‌خوبی لباس می‌پوشه، تو روحیه‌ی خوبی قرار داره. وقتی انسان خوب لباس می‌پوشه، ذهن تو حالت پایداره و باعث میشه شجاعت و اعتماد به نفس تو داوطلب ایجاد بشه. لباس تر و تمیز تاثیر مثبتی داخل ذهن ممتحن ایجاد و به داوطلب کمک میکنه خودش باشه. نیازی نیست داوطلب تظاهر کنه شخص دیگه‌ایه.

علاوه بر این، وقتی داوطلب لباس رسمی می‌پوشه، احساس میکنه می‌تونه بر موانع امتحان غلبه کنه. برای بالا بردن اعتماد به نفس‌تون، لباس کمک زیادی میکنه. استفاده از عطر ملایم تو این حالت موثره. اهمیت خوب لباس پوشیدن رو نمیشه اصلاً نادیده گرفت. علاوه بر این، ممتحن این موضوع رو به‌هنگام نمره دادن به داوطلب هم در نظر می‌گیره.

لباس نباید حس دافعه تو ممتحن ایجاد کنه. گاهاً افراد لباس‌های عجیبی می‌پوشن که تو این جور مکانا مشکل‌سازه. پس لباس باید موقر و متین باشه و باعث بشه ظاهر خوبی پیدا کنین.

تو کلمات و رفتارتون رسمی عمل کنین:

زبان رسمی داشتن بخش مهم دیگه‌ای از آزمون اسپیکینگه. بیشتر داوطلبا نمی‌دونن تو این موارد چی کار کنن. اونا روشای صحبت با ممتحن رو نمی‌دونن و از زبان محاوره/غیررسمی برای نشون دادن خودشون تو امتحان استفاده می‌کنن که کار مناسبی نیست. داوطلب باید بهترین توانایی‌هاش رو تو امتحان نشون بده و انتظار نمیره از چنین عبارت‌هایی استفاده کنه:

“Yeah, I’m gonna do that.”

به جای اون از این جمله استفاده کنین.

“Yes, I am going to do that”, or simply “I will do” is best suited here.

علاوه بر این، به‌هنگام اسپیکینگ برخی داوطلبا ممکنه دارای مشکلات رفتاری باشن. حرکت مداوم اندام‌ها یا تکیه دادن به میز تو چنین موقعیتی غیرمنتظره‌اس. حالت بدن باید موقرانه و با موقعیت امتحان سازگار باشه. داشتن یه حالت بدن درست تو امتحان اسپیکینگ مهمه. به هنگام صحبت با ممتحن، دستاتون رو بی‌هدف حرکت ندین. شما باید بتونین از انداماتون برای طبیعی نشون دادن خودتون استفاده کنین اما اگه بخواین ممتحن رو تحت تاثیر قرار بدین، باید کار متفاوتی انجام بدین.

نشون دادن یه رفتار ساده نقش مهمی تو اسپیکینگ بازی میکنه. روبروی ممتحن بی‌حرکت نشینین. این حالت نشون میده شما خجالتی هستین. اونچه بیش از هر چیزی به اون نیاز دارین، سازگار شدن با موقعیت و نشون دادن حالت طبیعی‌تونه. اگه ممتحن به شما لبخند زد، شما هم باید به او لبخند بزنین.

جواب‌تون رو کامل کنین:

جواب کامل دادن به ممتحن کمک میکنه شما رو ارزیابی کنه. تو ذهن بسپرین این یه امتحانه و به‌عنوان داوطلب این امتحان، شما اگه بتونین گرامر و واژگان‌تون رو تو زبان انگلیسی به ممتحن نشون بدین، نمره‌ی خوبی کسب می‌کنین. برای نشون دادن مهارت‌های انگلیسی‌تون، باید جواب‌هاتون رو کامل کنین. برخی از داوطلبا جواب‌شون رو کامل نمی‌کنن و در عوض، به سوال بعد میرن یا جوابای کوتاه میدن. این باعث میشه امتحان برای ممتحن خسته‌کننده بشه و باعث بشه داوطلب نتونه نمره‌ی Band مطلوبش رو بدست بیاره.

مثلاً وقتی ممتحن از شما می‌خواد درباره‌ی سرگرمی‌هاتون صحبت کنین و شما فقط عبارت 'کتاب خوندن' رو می‌گین، این یه جواب کامل نیست. اگه با جزئیات درباره‌ی سرگرمی‌هاتون صحبت کنین، همچون اینکه چه نوع کتاب‌هایی رو ترجیح می‌دین، چند تا کتاب تا حالا خوندین و کدوم نویسنده مورد علاقه‌تونه و ...، این یه جواب کامل شمرده میشه. همزمان تو ذهن بسپرین که زمان شما محدوده و شما مجبور نیستین به همه‌ی سوالا جواب بدین. به شما 5 دقیقه‌ی اضافی داده نمیشه، پس نهایت تلاش‌تون رو انجام بدین.

جملات‌تون رو توضیح بدین:

در طول امتحان، می‌تونین از چند کلمه‌ی خارجی استفاده کنین. یک توضیح در مورد اون کلمه‌ی خارجی می‌تونه به درک بهتر کلمات توسط ممتحن کمک کنه. غالباً داوطلبای کشورای مختلف از زبان محلی‌شون برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنن. اما شنونده ممکنه نتونه به معنی اون کلمات یا جملات پی ببره. تو چنین موقعیت‌هایی، بهتره توضیح بدین. تا جایی‌که می‌تونین صحبت کنین. اما در انتها، فراموش نکنین که کلمای خارجی رو تو جمله‌هاتون توضیح بدین.

اشتباهات‌تون رو تصحیح کنین:

همه اشتباه می‌کنن و داوطلبای آزمون اسپیکینگ آیلتس از این قاعده مستثنی نیستن. اگه بر روی جملات‌تون متمرکز باشین، ممکنه توش اشتباه پیدا کنین. تو این مورد، اصلاح اشتباه کاری عاقلانه‌اس.

اشتباه ممکنه تو تلفظ یا خیلی سریع صحبت کردن رخ بده. اما زمانی‌که اشتباه رو شناسایی کردین و اون رو اصلاح کردین، ممتحن این موضوع رو در نظر می‌گیره و متوجه آگاهی شما نسبت به زبان انگلیسی میشه. اما اگه از اشتباهات جلوگیری کنین و به‌عنوان بعدی برین، ممتحن متوجه اون میشه. فرار از اشتباه ضعف شما رو تو زبان نشون میده و ممکنه این‌بار به نمره‌ی خوبی نرسین. در این‌صورت، ممتحن برای دفعه‌ی بعد براتون آرزوی موفقیت می‌کنه.

سوال بپرسین:

اگه سوالی رو نفهمیدین، بهتره سوال بپرسین. اگه نیازه دوبار سوال بپرسین، من انجام این کار رو پیشنهاد میدم. در حقیقت، هیچ نکته‌ی منفی تو سوال پرسیدن وجود نداره. تازه ممتحن خوشحال هم میشه. در واقع، داوطلب کنجکاو می‌خواد با ممتحن تعامل ایجاد کنه و پرسیدن سوال به افزایش این تعامل کمک میکنه. زمانی‌که تعامل با ممتحن ایجاد شد، تمام نگرانی‌هاتون برطرف میشه.

آیلتس یه امتحان رقابتیه و افرادی که نمره‌ی خوبی توش کسب می‌کنن، همیشه ضرورتاً خوب آماده نشدن. اونا از نکات و ترفندهایی پیروی کردن تا به نتیجه‌ی دلخواه‌شون رسیدن. خیلی از داوطلبا اسپیکینگ رو سخت‌ترین بخش امتحان آیلتس می‌دونن و شکست‌شون رو تو امتحان آیلتس به گردن اسپیکینگ میندازن. رایتینگ سخته و اسپیکینگ از اون سخت‌تره. در نتیجه، انجام مداوم تمرین برای گرفتن نمره‌ی خوب تو بخش اسپیکینگ ضروریه. استفاده از گرامر و ساختار درست تو جمله و داشتن یه حالت مناسب بدن برای موفق شدن تو این آزمون کلیدیه. این نکات حاصل سال‌ها تجربه‌اس و اُمید میره که برای داوطلبا مفید باشه.