در کتاب Reasoning Test برای دانشجویان دارای معلولیت که زمان بیشتری برای آزمون در اختیار داشتند مورد بررسی قرار گرفت. جمعیت نمونه این مطالعه شامل دانشجویان کالج با اختلال یادگیری بود که بین سال‌های 1995 و 1998 در SAT شرکت کرده بودند. در این مطالعه معدل سال اول FGPA به عنوان مقیاس عملکرد دانشجو مورد استفاده قرار گرفت. ارتباط تعدیل شده بین نمرات FGPA و SAT، اگرچه مثبت بود اما برای آزمون دهندگان با اختلال یادگیری کمتر از آزمون دهندگان بدون اختلال یادگیری در مطالعات قبلی بود. همچنین نمرات SAT به دست آمده با زمان بیشتر ظاهرا FGPA برای آزمون دهندگان مرد با اختلال یادگیری را بیشتر از حد مورد انتظار پیش بینی می‌کرد و FGPA برای آزمون دهنگان زن با اختلال یادگیری را به درستی پیش بینی می‌کرد. زمانی که همین آزمون دهنده‌ها با استفاده از نمرات آزمون SAT و معدل خودسنجی دبیرستان (self-reported high school grade point average (HSGPA به منظور پیش بینی کردن FGPA مورد بررسی قرار گرفتند، نمرات آزمون دهندگان مرد کمتر یا بیشتر از حد انتظار پیش بینی نشدند، در حالی که نمرات آزمون دهندگان زن FGPA را کمتر از حد انتظار پیش بینی کرد. به علت اندازه نسبتا کوچک نمونه به تحقیقات بیشتری نیاز است تا بتوان تفاوت‌های گروهی (مثلا نوع اختلال یادگیری، شدت اختلال) و تأثیر حمایت مراکز خدمات به افراد دارای اختلال در سال اول کالج را مورد بررسی قرار داد.