پیش از هر چیز نوع نوشته‌ای را که به آن نیاز دارید، تعیین کنید. بسته به شرایطی که در آن قرار دارید عموما می‌توانید به یکی از چهار نوع نگارش متوسل شوید. نگارش اقناعی در مورد یک نکته بحث می‌کند. این نوع نگارش اغلب استدلال ورزی نامیده می‌شود. وقتی به شیوه‌ی اقناعی می‌نویسید، همواره درحال ابراز یک عقیده‌اید. برای قانع کردن خواننده هایتان باید بتوانید دلایل موجه و مثال‌های خوبی را عرضه کنید. برای مثال به جای توضیح دلایل جنگ داخلی آمریکا، شاید از شما خواسته شود که خواننده هایتان را اقناع کنید که جنگ داخلی بیش از آن که به معضل اجتماعی برده داری مربوط باشد، به اقتصاد نظام کشاورزی ایالات جنوبی مربوط بوده است. نگارش و زبان اقناعی اغلب در سرمقاله‌ها، شکواییه‌ها و طرح‌های پژوهشی استفاده می‌شود. نگارش تفسیری در پی توضیح است. شما اطلاعاتی را از منابع شفاهی، نوشتاری یا الکترونیکی اخذ و طبقه بندی می‌کنید، به این قصد که نشان دهید مفهومی را دریافته‌اید. نگارش تفسیری آن گونه نگارشی است که در مقالات درسی، جستارها یا نامه‌ها از آن استفاده می‌شود. بیشتر آزمون‌های استاندارد اغلب از یک بخش تفسیری برخوردارند. نگارش روایی نوعی از نگارش است که شما را ملزم می‌کند داستانی تعریف کنید، داستانی از یک رخداد یا داستانی از یک تجربه‌ی شخصی. یک روایت خوب باید از شخصیت‌های اقناع کننده، یک طرح و یک مضمون برخوردار باشد. شاید در بخش نوشتاری آزمون تعیین سطح کالج از شما خواسته شود روایتی از تجربه‌های شخصی‌تان را بنویسید. اگر نوشته‌ای از نوع واکنش ادبی بنویسید، باید یک نوشته‌ی ادبی را بخوانید و تحلیل کنید، و سپس نکاتی را براساس تفاسیر تحت الفظی و مجازی این متن در حاشیه‌ی آن بیاورید. اگر در یک آزمون ارزیابی دولتی شرکت می‌کنید احتمالا از شما خواسته می‌شود که نوشته‌ای از نوع واکنش ادبی بنویسید.