می دونین بزرگترین مشکل زبان آموزای ایرانی توی رایتینگ و اسپیکینگ آیلتس چیه؟
گرامر؟ دامنه لغت؟ تلفظ؟ اینطور نیست.
بعد از سالها تدریس به نظر می رسه تو این چند صدتا شاگردی که من داشتم حداقل، نداشتن نظر و عقیده و کمبود قوه تخیل بزرگترین مشکله.یعنی ناتوانی در ایده پردازی در آزمون آیلتس.
بزرگترین دلیلی هم که دارم اینو ثابت کنه اینه که، خیلی از زبان آموزان حتی تو فارسی هم نمی تونن یکی دو دقیقه راجع به موضوعی که دوست دارن، اخرین باری که یه پرسشنامه پر کردن یا شخص انسان دوستی رو که راجع بهش شنیدن صحبت کنند. کلا انگار ما فقط با جملاتی مثل خیلی خوب بود ، یا خیلی بده و امثالهم احساسمون رو بیان کنیم. که مشخصا تو امتحان کشنده است.
باید برای امتحان IELTS یاد بگیریم که از روشهای مختلف ایده خودمون رو بپرورانیم و جملات طولانی تری بگیم. خیلی وقتا گفتم یادگیری زبان فقط یادگیری جملات و کلمه ها نیست، بلکه اثر عمیق تری داره و اون هم تغییر شخصیته. شما با طرز فکر جدیدی آشنا می شین که روی جهان بینی تون تاثیر می گذاره، متوجه می شین که به قضایای اطرافتون از راه دیگه ای هم می شه نگاه کرد.و دراین مورد خاص، شما یاد می گیرین که چطوری موضوعات مختلف اسپیکینگ و رایتینگ IELTS رو آنالیز کنین و شسته رفته تحویل ممتحن آیلتس بدین.