وقتی به افراد توصیه می‌کنم تا از کلمات ساده‌تر در آیلتس تو رایتینگ‌شون استفاده کنن، اون‌ها غالباً پافشاری میکنن که استفاده از کلمات 'پیچیده' برای بدست آوردن یه نمره‌ی بالاتر ضروریه. این می‌تونه از یک سوءتفاهم در ارتباط با سطح و چگونگی سنجش یادگیری زبان ناشی بشه.( The Common European Framework (CEFR) یه معیار استفاده‌شده برای مقایسه‌ی سطوح امتحان‌های گوناگون زبانه. این جدول مقیاس‌های آیلتس و CEFR رو با هم مقایسه میکنه.
شما ممکنه این ترکیب حروف و اعداد (A1-C2) رو تو دیکشنری‌ها دیده باشید، مثل این مورد که از دیکشنری آنلاین کمبریج گرفته شده:
این کلمه‌ی دیکشنری به ما میگه که کلمه‌ی easy رو داوطلبان سطح A1 درک میکنن، اما این به معنی اون نیست که فقط داوطلبای سطح A1 از اون استفاده میکنن. باندهای 7 تا 9 معادل C1-C2 تو مقیاس CEFR هستن که برخی افراد به اشتباه این‌جوری اون رو معنی میکنن: 'شما باید از کلمات C1 و C2 برای گرفتن نمرات باند 7 تا 9 استفاده کنین.' در حقیقت، نیتیو ها فقط از کلمات C1 و C2 توی صحبت کردن و نوشتن‌شون استفاده نمی‌کنن. اگه استفاده کنن، فهم اون‌ها تقریباً غیرممکنه؛ یک نیتیو احتمالاً به‌اندازه‌ی یه داوطلب تو سطح A1 از کلمه‌ی easy استفاده میکنه. وقتی وکب بیشتر و بیشتری بدست میارین، سطح زبان‌تون به‌تدریج بهتر میشه و تو استفاده از Vocabulary برای بیان ایده‌های پیچیده ماهرتر میشین. رسیدن به سطح C1-C2 به معنی اونه که شما تو زبان استفاده شده تو سطوح A1-B2 تسلط پیدا کردین و می‌تونین زبان سطح C1 و C2 رو مثل نیتیوها بفهمین.